Kendimi sevebildiðim cüzî zamanlarda noksansýz ve rafine bir biçimde geliþtirdiðim bilinç manevralarýyla yabancýlaþabildiðim karanlýk bir yaným var benim. Birinci tekil karanlýðýmýn sakýncalý geceleri ve reformsuz alacakaranlýk öðleden sonralarý ile etrafý çevrilmiþ kiþiliðim, içlerine azýlý günahlarýn cezalarýný çekmiþ ana fikirlerinin sýzdýðý özgürlüðüm ve en kalitelisinden el yapýmý hüzünlerin sürekli tecavüzünden artýk zevk alýr olmuþ bir hayal gücünden baþka hiçbir þeyim yoktu aslýnda.

Kime anlatsam, anlatan beni yalancý yapan sahte bir afacanlýk hali dýþýnda sempatiye dair hiçbir þey býrakmýyor birinci tekil halimin yalnýzlýðý. Sevdiðim insana bulaþmasýn diye üzerini daha zifiri bir örtüyle kapatmam dýþýnda yadsýmam yasak onu. Kiþisel karanlýðým bana gençliðimde karanlýðýn erdemini sevdirmeyi baþarabilmiþ olsa da þimdilerde dinmek bilmeyen kafa karýþýklýðýmýn en büyük sebebi biliyorum bunu.

Üstelik öyle karakteristik ve nitelikli bir karanlýk ki bu; onu bertaraf edebilecek aydýnlanma giriþimlerinin bilinen tüm türlerinden daha erdemli ve muhtemelen önerilebilecek olanlarýn da tümünden daha aydýnlýk. Ne din örtebilir üzerini bence ne de hazýr baþka bir felsefe veya ideoloji. Artýk onu sevmiyor olsam da saygýmda bir eksilme olmuyor nedense? Karanlýk yönümün artýk ne gizemini seviyorum aslýnda ne de toy zamanlarýmda dillendirdiðim siyahýn tüm renklerin tam ton karýþýmdan oluþmasýnýn gereði tartýþýlýr ahengini. Bir alýþkanlýk ya da kanýksama olmadýðý böyle bir yazýyý yazýyor olmam nedeniyle açýklanabilir belki de.

Beni bilindik anlamda kötü, polisiye, akademik ya da baþka herhangi bir suça ya da basitliðe itmeyen ve benim dýþýmdaki bireylerin ise ancak benim iznim olan kadarýna ve izin verdiðim müddetçe tanýk olabildiði karanlýðýmýn kiþisel manifestosu yazýlacaðý günü bekleye dursun içimdeki özerk bölgesinde. Ben biraz karanlýktan arta kalaný anlatmayý istedim aslýnda hep. Demek ki bu güneymiþ.

Benim de ihtiyaçtan âþýk olan bir yapým ve bir eþeðin bile kýskanabileceðine yüz yirmi þahit getirebileceðim inadým yok… Sadece beynimdeki fillerin nüfusunda belirgin bir artýþ gözlenmekte. Biraz mola vermeli sanki þu içimdeki karanlýðýn hükümdarlýðýna. Bir küçük sivil darbeyle yönetimi ele geçirip birazda baþka renklerin peþinden gitmeli sanki.
Dediðin gibi... Demek istediðin gibi…