Nasýl da üþüdü ayaklarým

diye geçirdi aklýndan. Ama normal deðil miydi? Kaç saattir yaðmurun altýnda amaçsýzca yürüyordu. Evinde pencerenin önünde oturmuþ, günlük gazetesini karýþtýrýrken birden yaðmurun bastýrdýðýný görünce kendisini dýþarý atmýþtý. Hem de yanýna ne telefon almýþtý ne de üç beþ kuruþ para. Öylece çýkývermiþti evden yaðmurun yaðdýðýný fark ettiði an.

Hemen parmaklarýnýn ucu su gibi olmuþ çoraplarýný çýkardý, bir havlu bulup saçlarýný kuruladý. Üstü baþý da sýrýlsýklam olmuþtu. Biraz da üþümüþtü. Ama keyfi yerindeydi. Yaðmurun ardýndan çýkan güneþin solgun ýþýðý bütün odayý kaplamýþtý.

Sýcacýk kahve ne güzel olur þimdi...

Mutfaða yöneldi kahvesini hazýrlamak için. Yanýndan geçerken de müzik çalarýnýn düðmesine basýverdi. Evi hoþ bir keman sesi sarýp sarmaladý. Ýnsanýn ruhuna dinginlik ve huzur veren bir ses...

Çalýþmýyordu bugün ve keyfini çýkarmaya karar vermiþti. Hiçbir þeyin tadýný kaçýrmasýna izin vermeyecekti. Mutluydu iþte... huzurluydu... Kaç gündür Selin’in kendisini aramamýþ olmasýný dahi kafasýndan bugünlük çýkarýp atmaya karar vermiþti.

Vardýr bir nedeni elbette.

Bir müddet yalnýz kalmak istiyordu belki; bunun için açmamýþtý telefonunu, internete de girememiþtir ve attýðý maili görmemiþtir, haliyle cevap veremedi tabi. Mutlaka ortaya çýkacak ve açýklamasýný yapacaktý. Sebepsiz yere nereye gidebilirdi ki... Hem de Burak’a hiçbir þey söylemeden...

Önümüzdeki hafta gazeteden iznimi alacaðým ve Selin ile planladýðýmýz gibi tatile gideceðiz. Güzel bir otelde yer bile ayýrttýk. Tahsin Beyler çok memnun kalmýþlar, þýk ve temiz bir otelmiþ, aðaçlarýn arasýnda. Denize de sýfýrmýþ. O kadar da ihtiyacým var ki!

Tatil için bahar en doðru zamandý. Güney sahilleri yaz aylarýnda hem çok sýcak hem de çok kalabalýk oluyordu. Eli telefona gitti. Bir kez daha arayacaktý tam vazgeçti. Odasýnýn etrafýnda birkaç tur attý, olmadý. Gitti, pencereden dýþarýyý seyretti bir iki dakika, yine olmadý. Mutfaða yöneldi, dolabýn kapaðýný açýp uzunca bir müddet baktý. Yiyebileceði bir þeyler aradý. Aslýnda caný da bir þey istiyor muydu, pek emin deðildi. Gözüne dünden kalan yemekler iliþti.

Isýtmaya falan hiç gerek yok!

Ayaküstü birkaç çatal týrtýkladý makarnanýn üstünden. Annesi görse nasýl da kýzardý. Bir tabaða koysaydýn en azýndan derdi.

Kaç kere aramýþtý, evine de gitmiþti, bulamamýþtý onu. Þehir dýþýndaydý muhtemelen. Baþýna bir þey gelmiþ olabilir miydi? Ama iþ yerini aramýþtý. Öyle bir þey olsaydý ona söylemezler miydi? Müziði kapattý.

Telefonlarýna niye cevap vermiyor o zaman?
CDlerine þöyle bir göz atarken birden bire yaz kýþ iskeleden evine giden yolun üzerindeki caminin hemen yanýndaki banklarda oturan kadýn gözlerinin önüne geldi. Yanýnda da sapsarý, sevimli bir kedi. Kadýn, elinde þiþleri kendi kendine hem konuþur hem de örgü örerdi. Burak, o örgülerin tamamlandýðýnda neye benzediðini hep merak ederdi. Ama yanýna gidip onunla konuþmak yada neler söylediðine kulak vermek hiç aklýna gelmemiþti. Selin nasýl da kediyi görünce kadýnýn yanýna koþmuþtu. Bir yandan kediyi kucaðýna alýp severken diðer yandan da kadýna laf yetiþtiriyordu. Bir de deli diyorlar; kadýn gayet güzel muhabbet etmiþti iþte Selinle. Bu gün o kadýný görmediðini fark etti.

Ama neden böyle gitti? Bir þeyler söylemesi gerekmez miydi?

Tencereyi daha sonra yýkayýp yerine kaldýrmak üzere tezgahýn üstüne býrakýverdi. Salona geldi, kanepeye uzandý eline kumandayý alýp. Televizyonu açmýþtý. Ama izlemiyordu. Sadece bakýyordu. Kanallarý deðiþtiriyordu. Yere býraktý kumandayý hiç pozisyonunu deðiþtirmeden.

Sehpadaki gazetelere uzandý. Sayfalarý çevirdi, çevirdi... Býraktý... Telefonuna baktý, bir arayan var mý diye kontrol etti. Yine her zamanki sessizliðini koruyordu. Þaþýrmadý buna. Uzun zaman önce baþlayýp ta eline bir daha bir türlü alamadýðý kitabýný okumaya karar verdi birden. Kalktý kitabý almak için odasýna gitti. Masasýnýn üstündeki kitap yýðýnýnýn arasýndan zor zahmet kitabýný bulup çýkardý. Sandalyesine oturdu, önce bir evirdi çevirdi elinde. Ýlk defa gördüðü bir þeyi inceler gibi kapaðýna baktý, arka yüzünü tekrar okudu. Kitaba dair pek bir þey hatýrlamýyordu. Birkaç sayfa okudu, sonra onu da býrakýverdi.

Yine kalktý oturduðu yerden. Salona geçerken ani bir hareketle banyoya daldý. Týraþ mý olsam acaba diye düþündü. Aynasýnýn önüne geçti. Elinde týraþ makinesiyle birkaç dakika boyunca hiç hareket etmeden kendisini seyretti.

Kadýn bugün yaðan yaðmurda ne yapmýþtýr ki? Bir evi var mýdýr acaba? Geceleri nerede kalýyor?

Sonra makinenin jiletini çýkardý, Bir jilete baktý, bir de aynaya yansýyan kendi görüntüsüne, bileklerine...
Açýk kalan televizyonun sesini duydu.

Selin þimdi kiminledir acaba? Ne yapýyordur?

Hava kararmýþtý.

Bunun benim elimde ne iþi var dermiþ gibi atýverdi elinden. Aynadaki görüntüsüne son bir bakýþ attý. Kanepesine geri döndü, kývrýlýp yattý. Gözlerini kapatmadan. Uykusu yoktu hiç.
     ,
Televizyonun sesinden de sýkýlmýþtý, kumandayý aldý yerden ve televizyonu kapattý.
Yeniden ortalýk sessizliðe büründü.