dört duvar arasýnda
hüzün
silinip gidiyor
sisli zemheri günlerinde
yüzün
ve ben
sana
iþkence
günlerim
anýsýna
kurumuþ karanfiller
yolluyorum
gönül dolusu

bizler
yitik kentlerin
çocuklarýydýk
onlar
aþaðý mahallenin
zengin piçleri
aramýzdan
sen geçerdin
paylaþamadýðýmýz
iki þeyden biriydin
diðeri topumuz

çoðul anlamlar katardýn ismimize
ve kimliðimize
kalabalýk duygular yaþatýrdýn bizlere
yüreðimiz kabarýk
hala biz sana aþýk
sana aidiz Nazar
yoksa yitirdiðimiz yalan mýydý seni
yoksa sen mi geldin apansýz



bize çoðul anlamlar katardýn
sevmelerle gitmelerin çeliþkisini birde
seni katardýk oyunlarýmýza
düþlerimize katardýk seni
seni oynardýk hayat denen oyunda
ama
bizler
figürandýk sadece
bu kanlý karanlýk gecelerde
kirli ve isli günlerde
biz çoktandýr oynamýyorduk sahi

bir seni bölüþemezdik
nazar deðer
diye
bir seni
söylemezdik
birbirimize
oysa
yediðimiz lokma
içtiðimiz su
yattýðýmýz yatak
birdi
bir sen ayrýydýn
bir sen ayýrýrdýn bizi
yoksa sen mi geldin
öyle birdenbire
öyle düþlerimizi aralayarak
kanayan yanlarýmýza merhem olarak
yoksa sen mi geldin nazar

kimimiz yolcu
kimimiz hancý iken
bu yitik kentte
sen neciydin nazar
neredeydin
ne kadar vardýn
biz
bunu
hiç
bilemedik
ve de
bilemeyeceðiz

ne tufanlar atlatmýþtýk
benim tabirimle ne badireler
bir seni atlatamadýk
bir seni unutamadýk nazar
mayýstý
kara günlerdi yine
çoðumuzun þimdi hatýrlamak istemediði günlerden biriydi
seni yitiriþimizin öyküsü yazýlýyordu
kara kaplý kitaplara
bu kitaplarý sonra ne yaptýlar bilmiyorum
ama seni hala unutmadýk
bundan eminim nazar’ým...