VASÝYET
(Þehitten eþine)

Ansýzýn göçersem fani dünyadan,
Üzülme arkamdan, dökme göz yaþýný.
Gençliðime doymadan, toprak olursam,
Aðlayarak, sýzlayarak yolma saçýný,
Üzüntüden, kederden vurma baþýný.

Tevekkül ederek, tüm içtenlikle,
Ulu Rahmana el açar, dua edersin,
Bensiz geçen zamanýn her saniyesini,
Benle yaþýyormuþ gibi, yaþar gidersin,
Çaðlayan gözyaþlarýný,siler gidersin.

Þüphesiz sana zor gelir, bensiz bir hayat.
Ne gelir elden cananým, kader böyleymiþ.
Sessiz ve soðuk gecelerde, üþüdüðün zaman,
Yanýndaymýþým gibi, yaþar gidersin,
Hasretimle beraber, uyur gidersin.

Deme sakýn! bu dünya sensiz, haramdýr bana.
Alýþýrsýn sende, güç ve zor olur ama,
Yüce Rabbim, sabýrlar verir sana,
Yavrularýmýz için yaþar gidersin.
Hayatýn gerçeði bu der, geçer gidersin.

Hülyalara dalarak, maziyi anarsan,
Tatlý ve acý günlerimiz gelir aklýna,
Hasret ve özlemle beni ararsan,
Mezarýma bir gül , koyar gidersin.
Topraðýmý, yaþlarýnla sular gidersin.