Onbeþgünlüðüne güneye, tatile gittim. Gördüklerime ne sevindim ne yerindim. Önce Afyon-
Burdur- Ýsparta demiryolunun kenarýndan geçerken duyumsadýklarýmý belirteyim. Geçen yýl da
Fethiye'ye giderken ayný duygularla sarsýlmýþtým. Tek hatlý bir demiryolu, Cumhuriyetin ilk yýlla-
rýndan beri öyle öksüz, güneþin altýnda uyuyordu sanki. Karayollarýna verdiðimiz aðýrlýðýn
altýnda mý kalmýþtýk ? Öyle ya hergün medyada duyduðumuz, karayollarýnda olan trafik kaza-
larý ve verdiðimiz kayýplar sizce azýmsanacak bir olgu mudur ?
Daha sonra 1979'da yaptýðým ilk Almanya gezisi oturuverdi usuma. Münih'ten Köln'e 645 km.lik
yolculuðu hýzlý trenle 6 saatte bitirivermiþtik. Hem de en lüks, en keyifli ve fakat en ucuzundandý.
Tren; fitilli, çiçek desenli kadife koltuklarla bezenmiþti, önünüze çay, kahve içmeniz için konulan
masanýn cam kenarýna küçük bir vazo konulmuþ, içi çiçekle doldurulmuþtu. Tren, hýzla süzülür -
ken kulaðýnýzý týrmalayan yabancý bir ses dahi duyulmuyordu. Adam baþý 82 Mark vermiþtik.
Çok mu sizcebu para ? Gittiðimiz uzaklýk, bizim Ýstanbul- Kayseri arasý bir mesafe.
Önceki gün, Ankara-Eskiþehir arasýnda hýzlý trenin deneme seferi yapýlmýþ. Haydi hayýrlýsý dedim.
Hemen aklýma Nazým Hikmet'in " Güzel günler göreceðiz çocuklar, güzel günler ! " dizeleri geldi,
nasýl gelmesinki. Yolculuðum Alanya'ya idi. Antalya'dan Alanya'ya kýyý þeridi; nefis, görkemli
otellerle süslenmiþ. Bu yýl, rezervasyonlar da çok iyi imiþ. Ona da inþallah! dedim, daha iyi olsun
dedim. Ama ilk kez 1968de gittiðim Alanya, Alanya deðildi. Antalya da o þehir deðildi.
Side'den geçerken küçük dilimi yutuyordum az daha. Galeri gibi ormanlýk bir yoldan iniliyordu
kasabaya. Herhalde o yol, yukarýlarda kalmýþ olmalý diye kendimi teselli ettim. Turizmi bu denli
kalkýndýrýrken insan üç otelin arasýna iki muz bahçesi, üç de otantik eski evlerden
býrakamaz mýydý ? Alanyalýlar bile söylüyor þimdilerde. Ya bu turistler, birkaç yýl sonra bizi
terkederse ! Öyle ya bu tür lüks yapýlar onlarýn ülkesinde de var. Onlar daha çok bizim otantik
evlerimize, bahçelerimize geliyorlar olmasýn sakýn, diyorlar. O la la !!!
Ya Akdenizi kirletirsek bir gün ! O zaman iç turizme kayarýz, biz bo.lu denize girmeye bayýlýrýz !
Alanya'ya günlük gazete geliyor, açýp bakýyorsunuz Milli Piyango listesi yok. Ben vatandaþým
kardeþim, herþeyimi tam isterim. Vergimi ödüyorum öyle deðil mi yani ! Gazete almaya bir km.
yol yürüdüm. Þu gazeteden ver bir tane dedim. O gazete, bizim gruptan deðil aðabey dedi adam.
Bir km. daha mý yürüyeceðim þimdi dedim. Güldü bana. Ben de turizme güldüm !
Yazýmýn baþýnda dediðim gibi ne sevindim, ne yerindim. Sizin aklýnýzdan geçen, benim göremedi-
ðim kim bilirdaha ne garabetler vardýr ?