Öyle diyordu bir þiirde,
Gemiler geçiyormuþ Boðaz'dan...
Ama, bir lokma geçmiyor bu boðazdan.
Küskünlüðünün üstüne
Kuruyorum soframý.
Aç kalkýyorum masamdan.
Ortaçað yalnýzlarýný oynuyorum bu akþam...

Yiyemiyorum,
Seni kusuyorum,
Kýrýlgan kaðýt parçalarýna...
Erozyondayým diðer yandan.

Kabul et !
Doðurmadýðým oðlumsun,
Biraz annenim yani.
Bu yüzden kýrýlma bana !
Hem annesini bilmediðin kýzýným senin,
Bu yüzden tut elimdem biraz...

Kýsa bir cümleye sýðdýrma mutluluðu,
Ortaçað yalnýzlýðýný yaþatma bana.
Bileklerimi tutmuþtun ya sýkýca ,
Öyle tut yine sýkýca.

Bu akþam,
Sönmemek adýna paniðe kapýlan
Pamuk þekeri gibiyim.
Korkuyorum.
Uzun kýrýlganlýklarýndan,
Ýnan bana korkuyorum.
Seni kaybetmekten...