Beþ küçük uzantý. Kimisi kalýn, kimisi ince uzun, kimisi ise hem ince hem de küçük. Hepside kýmýl, kýmýl, bir görseniz o kadar tatlalar ki, yeni doðmuþ beþ küçük kedi yavrusu gibi, beþ parmaðým ve beþ parmaðýmý tutan elim. Sol elim. Bu gördüðünüz yazýyý yazan. Peki sað elim.
: (
O yok. Bir kaza da koptu.
Evet doðru duydunuz! Bugün size sýrrýmý açýklýyorum, benim sað elim yok. Sadece sol elim var : (
Üzülmeyin, ben alýþtým artýk. Hem hep söylemez miyiz? Bardaðýn dolu tarafýný görmemizin gerektiðini. Sol elim var ve yazabiliyor, iki eli olupta yazamayanlara nazire yaparcasýna.
Ýþte bugün, yani sað elimin ölüm yýl dönümünde, sizi onu anlatacaðým. Ondan nasýl ayrýldýðýmý.

29 nisan 2001

Gözlerimi hastane odasýnda açtým. Ayný filmlerdeki gibi, neler olup bittiðini hatýrlamýyorum. Bir kaza yaptýðýmý biliyorum ama, elimin koptuðunu bilmiyorum. Bilmediðimden mi? Yoksa narkozun etkisinden mi bilinmez, acýsýnýda hissetmiyordum. Belki inanmazsýnýz ama var gibi geliyordu bana, zaten bir sürü sargý var, nereden bile bilirdim, sargýnýn altýnda yokluðun olduðunu. Hoþ hala elimin var olduðunu düþündüðüm anlar olmuyor deðil. Doktorlar bunun normal olduðunu söylüyor. Her neyse,
Kendime geldikten bir kaç saat sonra, babam, elimin kesildiðini söyledi.
O anda ne hissettiðimi anlatamam. Yaþanýlasý ve ancak öyle anlaþýlasý bir acýydý. Yoo, yoo, Allah düþmanýmý bile esirgesin, yaþanmayasý, anlaþýlmayasý ve þuanda da anlatýlmaya çalýþýlmayasý bir acýydý.
Dile kolay, o benim sað elimdi, esas elim oydu, sol elimde önemli tabi ama, BENÝM ESAS ELÝM OYDU. O gidince yarým kalmadým ben, daha da fazla eksildim. Neyse, ne yaparsýn olan oldu, yapýlacak birþey yok, artýk çok fazla üzülmüyorum. Sadece o günleri hatýrladýðýmda, kulaðýmda,
"Baba doktorlara söyle elimi getirsinler bana, görmek istiyorum onu" sözleri yankýlanýyor, birde ölmüþ olan elimle, göz göze geliþim.
Hemþire, hafif kýrmýzý, þefaf bir poþetin içinde, sanki tiksinç birþeyi tutarmýþ gibi tutarak göstermiþti onu bana, annem bakamadý, oysa biraz kana bulanmýþ olsada benim elimdi. Daha dün, kolumun ucunda duruyordu. Kýmýl, kýmýl.
Þimdi ise solmuþ bir papatya gibi boynunu bükmüþ öylece yatýyordu orada. ( O gün bu gündür, hiç bir papatyayý dalýndan koparmadým) Nereden aklýma geldi bilmiyorum ama, elimi gördüðümde aklýma ilk gelen, sabah uyandýðýmda kafesinde ölü bulduðum muhabbet kuþu geldi. Sað elimle tutup çýkarmýþtým kafesinden onu, can kuþu göðüs kafesinden çýkýnca,bir garip olmuþtu. Ayný elim gibi.
Öyle iþte, bir kuþ kadar yabancýydý bana artýk elim. Elim, el olmuþtu bana.
Bu duygu çok kötüydü.
Elimde dahil olmak üzere, herkesi odadan kovdum. Benden ayrýlan elimin ardýndan döktüðüm göz yaþlarýmý, arta kalan elimle silerken, kimse yanýmda olmamalýydý. vücudumun bana kalan ve yaþayan parçalarýndan baþka hiçbirþeyi istemiyor ve sevmiyordum.
Hýrçýnlýðýmý doktorlar aileme, psikolojik tramva geçirdiðim, zaman içinde durumu kabullendikten sonra düzeleceðimi söyleyerek anlatýyorlardý. Bense ne doktorlarýn sözlerini, nede ailemin sözlerini önemsemiyordum. Çünkü hiç biri beni ANLAMIYORDU.
Benim acýmýn elimin yokluðundan kaynaklandýðýný zannediyorlardý. Kabullenemediðim þeyin tek elle yaþamak olduðunu düþünüyorlardý.
Oysa beni zorlayan, tek elle yaþamak deðil, bir elim ölümü tutarken, kalan elimle yaþama tutunmaktý.
Hýmmm anlýyorum seni demeyin,
Anlamýyorsunuz, anlayamazsýnýzda, anlasanýzda hissedemezsiniz.
Ölümü yaþamayan bilemez. Benim yarým öldü, o gün benim bir parçam öldü. Hatta Gömüldü O.
Düþünsenize bir mezarým var benim, hatta mezar taþým. Ve içince bedenimin bir bölümü duruyor. Ben bayramlarda dedemi ziyarete gittiðimde onuda ziyarete gidiyorum. Belki elim, onu býrakýp eve dönerken, el sallýyordur arkamdan. Bilemiyorum. Çünkü onu tek baþýna býrakýp giderken, hiç bir zaman arkama dönüp bakamýyorum. Çünkü korkuyorum, gözümün önüne, ölü elimin kýrmýzý poþedin içindeki halinin gelmesinden.
O kadar piþmaným ki, poþedin aðzýnýn sýkýca baðlý kalmasýna izin vermiþ olmama.
Saçma geleceðini biliyorum ama, elimin orada, poþedin içinde havasýz kaldýðýný düþündükçe, soluk darlýðý çekiyorum. Boðazýma birþeyler düðümleniyor.
Öyle iþte, artýk biliyorsunuz, benim sað elim yok, aslýna bakarsýnýz var, ama ölü.
Bense diriyim, sað kolumun ucundan, ölümle el ele tutuþmuþ yaþayan bir diri.
Aslýna bakarsanýz sizler gibi biri. Ölümle el ele yaþayan ve buna raðmen ölümü unutan, kendini hayata kaptýran.