Türkiye’de olan ya da oldurulmaya çalýþýlan þeyleri çoðu zaman anlayamam. Kafa yorsam da çözülmesi en zor sistem bizdedir. En zor insan da... Kimi zaman kendi isteðiyle esir olan, kimi zaman esir olduðundan haberi bile olmayan...
“Bir grup insaný meþgul etmeye çalýþýyorsanýz bir stadyum yapýnýz.” demiþ vatandaþýn biri. Babam gelip bunu ilk söylediðinde “Trabzon gibi futbolla yoðrulmuþ bir kentin göbeðinde yetiþmiþ, yýllarýný da futbola vermiþ biri ne diye böyle bir laf etti ki þimdi?” diye düþünmekten kendimi alamamýþtým. Gel zaman git zaman, hem o yýllardaki erkek arkadaþýmýn futbol maçlarý ardýndan büründüðü garip kiþilik, hem çevremdeki insanlarýn önemli bir maçýn ardýndan birkaç gün boyunca konu dýþýna çýkmamaya yeminli gibi pozisyonlarý, kaçan golleri,hakemi... konuþmasý babamýn ne dediðini anlamama yardým etti sanýrým. Babam sadece bu veri kabul ettiðim durumun aslýnda normal olmadýðýný anlamama yardým etmeye çalýþmýþtý.
Ardýndan üniversite hayatým geldi. Siyaset Bilimi okumanýn verdiði kendini bilmiþlikle (!) yapýlan siyaset sohbetleri, zamanla etrafýmdaki kimsenin siyasi görüþünü, daha doðrusu siyasete bakýþýný beðenmememe neden oldu.
Uzunca bir süre düþündüm bu insanlar neden takým tutar gibi parti tutuyor, neden seçim zamanlarý tribünde birbirlerine küfreden karþý takýmýn taraftarlarýymýþçasýna düþmanlýk ve nefret besliyorlar içlerinde diye. Neden herkesin bir siyasi akýma gönül vermiþliði yok da herkes partilerin diliyle konuþuyor diye. “Ben liberalim” “Ben sosyal demokratým” “Ben komünistim” “Ben muhafazakarým” demek varken neden insanlar “Ben A Partisi’ni tutuyorum” “Ben B partisini tutuyorum” diyorlar diye düþündüm. Neden yurdum insaný siyasi görüþüne yakýn bir partiye seçim zamaný programýna bakýp oy vermez de hâlâ “Ben A Parti’sinden baþka partiye oy vermem” der diye düþündüm. Ama inanýn bir cevap bulamadým. Hâlâ da ara sýra düþünürüm partisini koþulsuzca, hatalarýyla günâhlarýyla seven, tartýþýlmasýna tahammül bile edemeyen, parti baþkanýný babasýndan daha bir güvenle ve inançla savunan insanlara rastladýðýmda... Ama zaman zaman Türkiye’deki bu ters iþleyiþe fazlaca kafa yorsam da bir þeyin deðiþeceðine inancým olduðundan deðildir bu. Sadece düþünürüm iþte...
“Gönüllü Kulluk Üzerine Söylev”* yazmýþ yazar, üzerine ne denir ki? Hem kuluz, hem gönüllüyüz, hem de sevmeyi biliyoruz be kardeþim! Hatalarla günâhlarla... Doðru bir þey bulamasak da seviyoruz... Ayrýca birileri benim gibi kafa patlatsa, okusa da bu iþin ilmini bilmini, yine de sevmeye devam edeceðiz ya daha ne diyeyim?

* Etienne de La Boétie