Bildiðim tek þey, ben bir Marksist deðilim. -Karl Marx |
|
||||||||||
|
Ve sesine tutunmuþtum tesadüflerin bir kamelya altýnda. Evet, uzaktýk belki; ya da telefonun diðer ucu kadar yakýn. Sen, mesafelerin aldatýcýlýðýna saplanmýþtýn, bense kendime olamadýðým kadar dürüsttüm ve bir dolunay gecesi hayalleri olan çocuklar büyüttüm sana. Sen telefonun o ucundan ne duyabildin, bilmiyorum. Belki çoktan kapanmýþ yaralarýna dokunmuþtu kamelya çocuklarýnýn sesi. Sen, korkmuþtun yorgun kalbine yeni yaralar sýðdýrmaktan. Oysa ben onlarla saracektým yaralarýný, sen ele vermedin kanayan yerini. Bir intihar mahlinde kana bulandý minicik elleri çocuklarýn durdurmaya çalýþýrken akan kaný. Nabzýnýn sýcaklýðýndan önce bir çift kelepçe soðukluðuydu duyduklarý ellerinde senin kanýn... Kamelya çocuklarý, bir intiharýn cinayet zanlýlarý... Gözlerini kanayan yerine diktiler küçük zanlýlar ve seni beklediler dört duvar arasýndan çýkarýp, basman için yarana. Sense kendini o kadar inandýrmýþtýn ki intiharýnýn cinayetliðine, sana susamýþlýklarýný göremedin. Belki de görmek istemedin ellerindeki kaný ve ona neden olan intiharý... Bedelini ödedikten sonra faili olmadýklarý bir günahýn, kamelyanýn üzerine yerleþtirdim yine hepsini. Hala seni soruyorlardý bana. "Gitti! " deyince küsüyorlar. "Sevseydi" diyorlar, "...dayanamaz dönerdi. Nasýl adýnýn geçtiði, yaþadýðý coðrafyanýn tarif edildiði ve sevdiði þarkýlarýn çalýndýðý her yerde doluyorsa gözlerin, bir þeyler düðümleniyorsa boðazýnda; o iki defa yýkardý gözlerini, iki defa düðümlenirdi boðazýnda yaþanamamýþlýklar... Sevseydi, bir yana býrakýp kendine verdiði sözleri; açardý telefonu ve korkmadan söylerdi bunu, ellerini yaralarýna koyarak. Ve bilirdi ki sana bir ömür yeterdi kalbi... Bilirdi ki bencilce bir aþk deðildi seninkisi... Ama o gitti ve giderken kaybetti ruhunu. Zaten çocuklar da büyütmedi sana..." "Susun! " diye baðýrýyorum onlara. Aslýnda o kadar haklýlar ki... O masum dudak büküþlerine bakýnca hala büyümediklerini anlýyorum. Hem, hayaller büyümez ki... Þimdi sana büyüttüðüm çocuklar yuvarlanýyor o ilk konuþtuðumuz kamelyadan... Uzatýyorum, tutmuyorlar elimi... Ýçlerinden biri gözümün içine baka baka boþluða býrakýyor bedenini, intihar kokan akþamlarda bir düþ daha yitiriliyor sana dair... Ve sen dönene kadar sürecek bu intiharlar... Her akþam minik bir ceset uzanacak gözlerimde... Bu akþam dön gel, tut ellerinden düþlerimin. Dön de ÖÝMESÝN KAMELYA ÇOCUKLARI...
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © EceM AynA(Sen git,ben toplarým kalanlarý...), 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |