saf tutuyoruz hayatýn arkasýndan
ömrümü kuyruða soktum
komþuda piþer bizede düþerlere kanýp
burnumun direðini kýran aþktan nasiplenmek için
tabaðim tertemiz
kürkçü dükkanlarýna geri dönüp
yine sana el açýyorum.....
Benden adam olmaz çekip gitmelerin tam zamanýdýr
ama ben yalnýzlýðýn emir kuluyum
bu yüzden bom boþ geri dönüyorum bu þarkidan...
sokak lambalarý karanlýðýma düþermi ki
bu kalabalýk duraklarda bir tek benim seni bekleyen
hiçliðimi sürsem dokunduðun yerlere
kanatsam acýmý gelmeyiþlerinle

bir patikadan düþmüþüm kayýbým büyük ey hayat
dur iki dakka nefes alarým sonra getirirsin
onun hayalini gözümün önüne..
böyle olmuyor kirpiklerimden düþüp düþüp parçalaniyorsun
ama hiç tükenmiyorsun
kuyumu kazmaya zahmet etme ey yar
beni yusufla ayný karanliða atýver
bir yerlerden güneþ doðar elbet ....
sen git bu gökkuþaðida yanýna almayý unutma
zaten bir tek senin saçlarýna yakýþýyordu..
alýþýrým her þeye
olmayýþýný saklarým içimde
alýþýrým
bir kapatýrým iki kapatýrým geLmeyiþine umutlarýmý.
sonra bu oyundan mýzýkçý bir çocuk gibi vazgeçip
oturur tekrar seni severim....
keþkelerim bardaði çoktan taþirdi
solmuþ bir çiçek gibi yüzüm
umudumu hör görmüþsün
bir duvar dibinde ölümü arayým
imlam zayýftý benim
bu yüzden anlatamadým sana
bende nasýl varolduðunu...
Ey yar...
bu kalabalýk duraklarda bir tek ben idim seni bekleyen
hiçliðimi sürsem dokunduðun yerlere
kanatsam acýmý gelmeyiþlerinle ...
Hüseyin Avni ÇAKMAK