Yer Ýzmir Karþýyaka,yýl 1975 ve bundan öncesi 5 yýl...
1733 sokak no 6.da otururduk biz üç can.
Sevgili babam sevgili babaannem ve birinin torunu birinin kýzý olan ben.
Oturduðumuz ev babamýn Ýzm.Adliyesinden Karþýyaka adliyesinde göreve baþlamasý ile bizlere,terekeden belirli bir süreye kadar þeklinde adliyeden verildi.
Geniþ gayet güzel bir ev idi.Geniþ bahçesinin olduðu yere evin ön geniþ camlarý bakardý.
Bahçeye ap.sakinleri arabalarýný park ederlerdi.
Burasý kültürlü ve zengin kimselerin çoðunluk ile bulunduðu bir yerdi.
Biz zengin deðildik.Bu ev için mahkemece bizden istenen gayet az miktar olan kira parasýný bile giderek ödemekte zorlanacaktýk.Çünki koca çýnar aniden yýkýlýverecekmiþ.
Bahçede asýrlýk bir manolya aðacý vardý.Yükseklerde bembeyaz çiçekleri açardý.Güzelim kokularý ile sanki yaþamýn baðlarýydý.
Yaþam güzel gidiyordu...
Babaanne torun ve baba.
Babam iþine ben de yanýnda,bu sonuna kadar böyle devam etti.
Bizim için övünç verci bir husustan söz etmeden geçemeyeceðim.
O tarihte Karþýyaka adliyesinde syn hakimimiz Sýtký bey de vardý.Syn Sýtký bey ayrýca çok yakýn davranýrdý bize...
Her sabah 10.a doðru bir üst kattan doðruca bizim masanýn karþýsýnda durup baþlardý konuþmaya...hep ayný konuþmalardý çoðunluk ile...iþ konuþmalarý haricinde.
Ah! .......bey ah ah ah!Celal ne çocuktu!Ne çocuktu Celal!
Ýst.Silivride askerliðini yapar iken vefat eden amcamdan bahis ediyordu.
Sýtký bey ve Cemal amcam ayný yerde Ýst.Silivride askerlik arkadaþý iken Cemal amcam orada hayatýný kaybetmiþ.Cemal amcam çok yýllar önce þehitlik mertebesine eriþmiþ.Allah rahmet eylesin.


Yazým devam edecektir.