YAPAY ÝNSAN-I
ben insan, bir kentin orta yerinde,
herhangi bir þey kadar oradayým.
herhangi bir þey kadar varým, et kemik, göz kulak burun...
ve içimden, beynimden geçenleri duyumsuyor olmam canlý olmama iþaret etmeye yeter, nefes alýp vermelerimin bilinçindeyim,

o halde canlýyým, varým. böyle bir yargýnýn felsefi temelden yoksunluðuna bakmýyorum. çünkü gerçek bu diye varsaymak zorundayým, aksi halde þöyle bir soruyla karþý karþýya kalmama neden olacak "gerçek nedir" elbette bu sorunun yanýtýnýda teorik açýdan veremem. Eðer tek baþýna böyle bir soruyla baþ baþa kalýrsam “gerçek nedir” sorusuyla; o zaman peþinden onlarca soru sormak ve sonunda hiçbir yere varamamak gibi bir durumla karþý karþýya alýrým, daha açýk bir ifadeyle
böyle bir soruyla metne devam etmek, bizi sonunda anlamsýzlýða (anlam-deðer yokluðu) ya da felsefi karþýlýðýyla NÝHÝLÝZME çýkarýr.

Bunun erken verilmiþ bir yargý olduðu gözden kaçmaya bilir. Ya da ortaya konan önermenin delil gerektirdiði ve uzun izahýnýn gerekliliði söz konusu edilebilir. Belirgin bir ifadeyle çok öznel bir yargý olduðu söylenebilir. Elbette þunu ifade edebilirim ki felsefe tarihi boyunca bu tartýþmada öne çýkan þöyle bir nokta vardýr ki açýktýr ‘hiçbir filozof hiçbir yere varamamýþtýr’. Felsefe açýsýndan bu haklý gerekçelere dayanabilir. Çünkü felsefenin zaten bir arayýþ ve bir süreç olduðundan söz edilerek, kolayca tartýþma kapatýlabilir. Bu süreçten ayrýþtýðým noktada tam bu nokta olmuþtur. Ýnsan kendini hiçbir yere çýkarmayan, bir yolu ne kadar, nasýl yürüyebilir. Sanýrým bu yüzden insanlýk kalabalýk bir þekilde bu etkinliðe katýlmamýþ. Katýlanlarýnsa aklýndan þüphe etmiþtir, onlarý kuytulara, köþelere atmýþtýr. Buradan þu yargýyý çýkarsam, “böyle bir etkinlik, insan doðasýna aykýrýdýr” insan doðasýnýn varlýðýyla ilgili, eski çaðlarda bir þey bulmak mümkün olmayabilirdi. Sadece kutsal metinler insandan ve onun özelliklerinden söz ediyordu. Oysa bugün gen mühendisliði sayesinde, insanýn genetik kodlamalarýnýn bulunduðu ve temel özelliklerini belirlediðini, geldiðimiz noktadaysa istediðimiz þekilde insan üretimin baþlatýlabilmesi. Bu durumda aslýnda bir makine gibi insanýnda temel belirgin bir yapýsýnýn olduðu noktasýdýr. Eðer böyle olmasaydý, seri üretimi, bilimce ortaya atýlan þey, mümkün olamazdý. Bunu olanaklý kýlan þey, bilim ve teknolojinin geliþmesiyle, insanýnda þimdiye kadar anlaþýlamayan makine yapýsýnýn varlýðýdýr. Felsefeye yeniden dönmek nasýl olabilir, eðer felsefe klasik metinlere dönerek onlarýn yorumlarýyla boðuþma derdindeyse, bunun insan soyuna neyi katacaðýný sorabilirim. Elbette bu soruda faydacý bir tutum dolaylý olarak izlenebilir. Varmaya çalýþtýðým nokta ‘niçin’ ‘neden’ gibi açýlýmsal sorulardýr. tek baþlarýna bile bir amaç gözeten sonunda PRAGMATÝK bir tutum yaratmak isteyen sorulardan yola çýkarak aslýnda mesele tamda bu olsa gerek, niçin yapacaðýz, niçin söyleyeceðiz, neden yapacaðýz, neden söyleyeceðiz, düþünürken fark ediyorum ki bu sorular sonuç olarak felsefenin sor dediði ama sonunda bir menzile çýkma dediði temel öz. Soru felsefede ARKHE’dir. Sanýrým temel etkenin ittiði nokta AMAÇ eðer bu fark edilirse, insanlýk için daha DOÐRU bir açýlým saðlanabilir. Günümüzde gelinen nokta insanýn kendi türünün hayati tehlikesinin var olmasýdýr. Bu tehlikenin aþýlabilmesi için, yeniden ERDEME DÖNÜÞ çaðrýsýnýn ve ilkelerinin ortaya konmasý gerekir. DAHA ÝYÝ ÝNSANI (bilim açýsýndan bunun açýlýmý, saðlýklý zeki, güzel görünüþlü insandýr..vs bunun þimdilik yeterli oldðu kanaati ünlü profösörlerce malumdur. Üzerine çalýþýyorlar. Yakýn bir zamanda artýk kitlesel olarak mümkün ve yaygýn olacak. Burada bilimden ETÝK-DEÐER tartýþmasý beklenmeyebilir. ) ortaya koymak adýna felsefenin ne yapmasý gerektiði meselesi olsa çok daha manidar bir sorun olur. Çünkü DOÐAL ÝNSAN yerine ortaya çýkan þey YAPMA ÝNSAN konacaðý gerçeðidir. (þöyle bir soru artýk çok saçma olur hangisi gerçek acaba?)

Bütün bu analizlerden sonra, özelde kendi benimle ilgili, genelde bütün insanlýk halimiz üzerine pür dikkat kesilmek noktasýnda bir çabaya kalkýþýyorum. Çünkü YAPMAYA çalýþtýðým þey kendi türümüzün içine düþtüðü karanlýðý, kavramlarla ýþýtmayý BÝR ÝNSANLIK ÖDEVÝ olarak ahlaktan ve benzeri her þeyden daha öncelikli tutuyorum. Çünkü izlenimlerimden gördüðüm kadarýyla insanýn ‘benin’ kendi doðasýnýn bozulmasýyla doðrudan iliþkilidir. buna etkenlerden biri toplumsallýðýn ortadan kalkmasýyla ilgili olduðu gerçeðidir. Toplumsallýk dediðim þey, bir baþkasýnýn ya da ötekinin varlýðýnýn ‘beni’m sýnýrlarýný belirlemesidir. Ýnsanýn mutlak özgür, yasadan uzak, yaþamasýnýn ne anlama geldiðini içinde bulunduðumuz, kanlý dünya gerçeði bize gösteriyor sanýrým; bu yüzden Sartre’ýn ortaya koyduðu ‘ötekinin varlýðý baþkasýnýn cehennemidir’ savýný desteklemem mümkün deðil. Böyle bir tanýmlama, insanýn ötekinin düþman algýlamasýna neden olacaðý ve bir kurt yaratacaðý gerçeðinin gözden uzak tutamam. Ama þu ortaya atýlabilir “insan insanýn kurdudur” býrakalým herkes herkesi yesin. Bu felsefelerin ilk ortaya çýktýklarýnda doðrudan etkileri gözlenme fýrsatý olmamýþ olabilir. Bugünse bütün bu düþüncelerin somut olarak,ne anlama geldiðini kavraya biliyor, görebiliyoruz. ÝNSANIN VAHÞÝ (FREUD’un ifade ettiði þekliyle ÝD’i) ilkel güdülerini hayvani isteklerini yaþama þeklinin belirgin fotoðraflarýna her gün bakýyoruz. /devam edecek uyma vakti…./