Meydandan aþaðý yürüyordum,kalabalýktan göz gözü görmüyordu.Kalabalýðýn arasýndan bir kývýlcým süzülüyordu.Bu bir hayaletti,elini açmýþ dileniyordu.Hayalet görmeyi hep istemiþimdir.Sonunda gerçek bir hayalet görebilmiþtim.Hayaleti geride býrakýp yoluma devam ettim...

Günlerden bir gün yine meydandan aþaðý iniyordum,meydanýn ortasýnda çadýrdan bir fotoðraf sergisi açýlmýþtý.Serginin konusu Kuvayi Milliye askerlerinin savaþa gitmeden ,savaþta ve savaþtan sonra çekilmiþ resimleriyle ilgiliydi,o aný ilginç kýlan ise bu çadýr sergiden havaya yayýlan Ege yöresinin Efe þarkýlarýnýn hayaleti coþturmasýydý.Hayalet dans ediyordu,Zeybek oynuyordu,kendini müziðin akýþýna býrakmýþtý,coþmuþtu,hayaletler de coþar,bilirim bunu.Coþkunun hayaletinden hoþlanmazsak iþte o zamn ölmüþüzdür.Hayaletin bir ayaðý topallýyordu.Kolunun altýndaki koltuk deðnekleriyle dans ediyordu,yanýndan geçen geçen delikanlýlar onunla dalga geçiyordu,kendi zavallýlýklarýna bakýp gülüyorlardý.Hayalet umursamadan dans ediyordu.Hayaleti sevmiþtim.Gözleri alkoliklere özgü bir þekilde kan çanaðýndandý.Gözlerindeki beyazlar alkolün cehenneminde kaybolmuþtu.Yaþanmýþlýðýn hayaletiydi o.Sakallarý sarkmýþ,Kral Arthur'un büyücü Merlini gibiydi.Ýçimdeki benzetme zorululuðu onu þekillendirmiþti ama bence onun çekli yoktu.Yoksa o bir mistik büyücümüydü,büyücüyse eðer büyülemek için etrafta dolaþmasý yeterliydi.Hayaleti coþkunun dansýyla baþbaþa býraktým her ne kadar çalan müzüðin anlamý coþkuyu çaðrýþtýrmadýysa da...

Sahilde oturup düþünmeyi severim.Fakat bugün benim için çok farklý olacaktý.Bu sefer çok farklý bir mekânda olmama raðmen büyücü Merlin'i biraz ilerideki bankta otururken gördüm.Yine ayný kan çanaðý gözler,uzun saçlar,uzun sakal,koltuk deðneði,elinde bira kutusu,içiyor,gemileri,yelkenlileri izliyordu,kaybolmuþ gençliðini arýyordu.Onunla konuþmak için can atýyordum.Yanýnda kimse oturmuyordu.Gýrtlaðýndan çýkan hýrýltýlar,motoru bozulmuþ,parça parça,çalýþmaya çalýþan eski bir motosiklet sesini andýrýyordu.Yanýna oturdum,hiç istifini bozmadan uzak ufuklara bakmaya devam ediyordu,gençliðin anlýk cesaretine kendimi kaptýraraktan dialogu baþlatan ilk hamleyi yaptým.

- Manzara ne kadar güzel öyle deðil mi,efendim.ü
- Öhhö,öhhö.Evet, amma kýymetini bilen yok.
- Neden,bizler kýymetini biliyoruz,mesela siz ve ben.
- Sadece biz yeterli deðiliz,þu aþaðýdaki o.. çocuklarýna söyle sen onu!

Aþaðýdaki havuzlu villayý kastediyordu.Birde villanýn yanýnda dev bir yüzme havuzlu su parký vardý.Bu arada birasýný yudumlamaya devam ediyordu.Sigaranýn bittiðinden dert yanýyordu.Sanýrým hayalet gittikçe insanlaþýyordu... Bu duruma el atmam gerektiðini anladým.Pili bitmeye baþlamýþtý.Yakýt ikmali þarttý.Bakkala gittim,bir paket sigara aldým ona,paketi açtý,yaktý,kendine geldi ve hayalet sonunda geri dönmüþtü eski haline...
Hava kararýyordu,akþam oluyordu,vapuru kaçýrmamalýydým.Hayaleti orda býraktým,yüzeysel gerçekliðim bir mýknatýs gibi beni kendine çekiy-
ordu.Boþ ve anlamsýz yoluma geri döndüm.Onu tanýyanlar ,gerçekten ona inananlar vardý,yaþanmýþlýðýn hayaleti onlarý da büyülemiþti...

...Bu kez karþýdan geliyordu.Bu sefer biraz týraþlanmýþtý.Saçlarý kýsalmýþ.Sakallarý düzeltilmiþti gereksiz düzenin saçmalarý tarafýndan ...
Yine topallýyordu belki orasýndan tanýmýþtým yaþanmýþlýðýn hayaletini...
Koluna girdim,itiraz etmedi,hayalet belki de insanca davranýlmaya þiddetle susamýþtý bir kutu efes pilsen birasýndan baþka... Ama bilmiyor ki ne kadar ümitsiz bir susama bu.Ýnsanlýða geçmek istiyorsa gerçekten sýkýcý olmaya karar vermiþ demektir.Nereye gitmek istediðinin farkýnda deðil.Yanlýþlýk ya da doðruluk deðildi bu sorunun cevabý.Cevapsýzlýk sorularýn en zor ama en imkânsýz tatminidir.Ona insan olmayý öðütleyemem,içkisi ve sigarasýyla aþýrý insan kokuyor diyemem.Hayletler kukusuz olmalýdýr.Belki bende bir hayalet olmaya adayým...kimbilir...bilemem...

Tutarsýzlýk her zaman vardýr bir yerlerde gizli olsa dahi mutlaka ortaya çýkacaktýr.Cizvit Papazlarýný çeliþki tanýmýný insanlar yapmýþtýr.Ýnsan iki ayaklý bir çeliþkiler bütünüdür.Dindar olduðunu söyleyen hiç farkýnda olmadan mutlaka bir günah iþlemiþtir.Dürüst olduðunu söyleyen aralarda bir yerde kum taneciði kadar bile olsa dahi mutlaka bir yalan söylemiþtir...

- Sende bir deðiþiklik gördüm yaþlý çakal.
- Saçlarýmý kestirttim.Hastenede kestiler.
- Hastane mi,ne hastanesi!?
- Üç ay hastanede yattým.
- Geçmiþ olsun.

Fazlasýyla insandýk artýk,bittik,tükendik...
Koluna girdim caddeden saða saptýk.Bakkala girdik.Ýstediði sigaradan bulamadý ve diðer alternatife geçti...Sigarasýný yakýp içmeye koyuldu.Ýçinde dinazor heykeli bulunan parkta oturduk,hatýrýmý sordu,konuþtuk.Ýçki parasý istedi.Verdim.Ýçkiye ihtiyacý vardý.Belki bu adamý defalarca gördükten sonra deðiþemeyeceðini,düzelemeyeceðini anlamýþtým.Düzelse ne olacaktý ki,insansý olmasý kâfi olacaktý onun için.Bu kâfilik ona yettiði gibi bana da yetmiþ olacaktý.

Herkesin vafiy kitabý yazýlmalýydý týpký Yayha gibi...

Bir süre oturduktan sonra dilenmek için meydana çýkmak istediðini söyledi.Umutsuzca yürümeye koyuldu bu sefer tek baþýna en üstün olarak.Gitti.

Hesaplaþma günü geldi.Yaþanmýþlýðýn hayaletiyle yüzleþecektim.Gerçekte neyin timsali olduðunu söyleyecektim.Soluðu yanýnda aldým.Yanýnda bir içkici arkadaþý daha vardý.Yalý adam içkisi yudumlarkene onun özgürlüðün,rahatlýðýn,sorumsuzluðun tropikal adasýndaki tek yabancý olduðundan bahsediyordum.Adam baþýný sallýyordu...

- Senden çok ilham aldým yaþlý kurt!
- Herkes benden ilham almýþtýr bazý bazý...öhhooo...!!!


Bu öykü Ercan Lafçýoðlu'na atfedilmiþtir.

Yazan : Burhan Keþiþ