Yorulunca þehrimin tütsü nefesi soluklanacak düþlerin kapýlarýný aralardým, hele bir de akþam çökünce umutlara karanlýða mumlar yakar ufaktan damlardým yorgun göz kapaklarýmdan.

Çok oluyor yalnýzlýða gömüleli, ama bulamadým ben gömüldüðü yerde öleni. Öyle bitkin yürür ki sevda yolunda, ölümden gelmiþsen anlarsýn derdini. Kapanan kapýlar kadar hazindir gýcýrtýsý ve ancak kalbimi aralarsan duyarsýn sesini.

Gurbete düþerse yolun, yorduðun düþlerle aðlamaklý geçersin ýþýklarýný saydýðýn þehirlerden. Yolun sonu gibi gelse de yitirdiðin bir kaç þehir, yitireceklerinle daha bir acýmasýz çýkar ayrýlýk karþýna.

Sen aðladýkça, kim bilir kaç þehir daha ölür. Tükettiðin her damla kendi sonsuzluðunu ararken, bitmeyen bu bekleyiþ kalbini biraz daha acýtýr. Kaçmak sana yakýþmýyor...

Cebinde kabullenecek hiç bir þey kalmamýþ olsa gerek, yine býktýn bu þehirden. Terk ediþlerinin sonu gelmiyor. Ben o kadar þanslý deðilim, dokunduðun her yaným yaralý, kimsesiz büyüyor yetimhanelerde. Unuttuðun her yaným aðlamaklý. Ýþte ben böyle damla damla uzaklaþýyorum kendimden, konuþmaya çalýþtýðým dudaklarýma konduðunda sessizliðin. Sevemediðin her yaným uçurumlardan atlýyor, intiharda yaþama sevincim.

Soðuk havalarda kalbinin gülücüklerine konuyorum bütün korkularýmla. Sýcak kollarýn þefkatine muhtaç yanýmý öldürdüðün halde, kýyýlarýna düþtüðümden beri uyandýramýyorum karaya vurmuþ cesedimi. Teneffüslere çýkamýyorum kalbimin nefessiz titremelerinde.

Meyhanelere yakýþtýrdýðým gençliðimi geri alamýyorum. Çok arzulu öpüþtüðüm þiþelerden alamýyorum dudaklarýmý. Kendimi verdiðim yerlerden alamýyorum, sevdanýn yolundan dönemiyorum kendime.

Karanlýkta her yaným. Bir o kadar da nedensiz her yaným. Boþlukta sevmiþim ben seni, bak uçurum her yanýn. Hevesi kalmadý tek özgürlüðüm kanatlarýmýn. Her sabah sever gibi yapsam da hayatý, anlamýný çürütmüþsün bir kere tutunduklarýmýn.

Ocak 2001


Alican Doðar