Yaþlý bir Kýzýlderili büyük ateþin kýzýl alevlerine dalmýþ, “Beyaz adam ruhunu nerede dinlendireceðini bilmiyor” diyordu uzun yýllar önce izlediðim ve adýný hatýrlamadýðým bir filmin sahnesinde. Yüzünde yaþanmýþlýðýn tüm ayrýntýlarýný saklayan çizgilerle bakýyordu, acelesi varmýþ gibi yanan ateþe; ruhunu nerede dinlendirdiðini bilmenin ayrýcalýðýný yaþayarak.

Bir aðaç gölgesinde uzanýp, yapraklar arasýndan sýzan güneþ hüzmelerinde ýsýtarak bedenini, hayatýn tüm ayrýntýlarýndan uzaklaþarak dinlendirmeli ruhu. Büyük kavgalarýn, paylaþýlamayan tüm hazinelerin ve o sýnýr tanýmayan büyük gürültünün gerisinde kalan ruhunu bir aðaç gölgesine yatýr. Zamanýn ruhunla birlikte hareket ettiðini düþünerek sabýrla bekle onun sýzýlardan kurtulmasýný.

Tüm güzellikleri doðal akýþýnda yaþarken, ne bir yerlere ulaþma telaþý ne de birilerini geçme isteði vardýr ruhun. Herkes kendi güzelliðinin rengini verirken hayata yokluðun bile huzurunu yaþar o. Hayat yetmeyince insana büyük tanrýlar yarattý gökyüzünde. Tanrý da isimlendirdi ruhunun derinliklerinden gelen sesi. Tanrýnýn affýna sýðýndý büyük piþmanlýklarýnda ve yalnýz onda buldu büyük acýlarýnýn tesellisini.

Ve bir gün tanrýyý yere indirdi insan. Sýðýndýðý, korktuðu tüm yüceliklere dokundu bir bir. Bedeni öyle hýzlýydý ki, geride kalan hiçbir þeyi düþünemedi. Tüm eþitsizliklerin, açlýklarýn, savaþlarýn, ihanetin, sevgisizliðin, bencilliðin arasýnda kayboldu insanýn güzele dair hayalleri. Bir an durup kendini dinlendirdiðinde ruhunun ne kadar geride kaldýðýný bilemedi. Acýlarýndan, piþmanlýklarýndan, kýskançlýklarýndan, öfkelerinden ve savaþlarýndan yorulan ruhunu nerede bulacaðýný unuttu.

Ruhunu dinlendir bu büyük gürültünün içinde. Unutmuþluklarýn ve unutulmuþluðunla otur bir aðaç gölgesine. Býrak kendini topraðýn ve rüzgarýn gürültüsüne. Onlar sana anlatacaklardýr tüm yitirdiklerini. Ruhuna anlat yitirdiklerinin içinde býraktýðý büyük sýzýyý. Gözyaþlarýný korkusuzca akýt topraða çünkü ruhun tekrar toplayacaktýr onlarý senin için. Sadece yitirilmiþ zamanlarýn senden götürdüklerinin boþluðunu doldur, sessizce.

Piþmanlýklarýnýn kapanmayan yaralarýný sar bir an. Zamanýn bir daha asla dönmeyeceðini anlat kalbine. Üzülme kaçýrdýðýn güzellikler için, çünkü görebilmiþsen güzelliði, kaçýrmýyorsundur hiçbirini. Ruhun ömürünün bir vaktinde yine bulacaktýr onlarý senin için. Sarfettiðin tüm sözcüklerle barýþ çünkü özür dilemesini öðreneceksin ve onaracaksýn kýrdýðýn tüm kalpleri.

Her anýný bir bir anýmsa geçmiþinin çünkü orada bulacaksýn geleceðinin izlerini. Kaçýrdýklarýn ve kazandýklarýnla, yengilerin ve yenilmiþliðinle kurmalýsýn bu teraziyi. Ki o zaman biliyor olacaksýn neyi aradýðýný ve neyi kaybettiðini. Ruhun bulacaktýr sana, kaçýrdýklarýn ve kazandýklarýn arasýndaki o büyük dengesizliði. Öðreneceksin hayatýn sýrrýnýn kaybetmek ve kazanmak arasýndaki dengede yatmadýðýný.

Ruhunu yatýr bir aðaç gölgesine, sessizce. Kurduðun hayallerini hatýrla. Anlayacaksýn, kapýldýðýn fýrtýnalarda sarýldýðýn küçük tahta parçalarýnýn hayatýný nasýl kurtardýðýný. Tekrar hayal kurmayý deneyeceksin. Ruhun sana öðretecektir küçük bir sevi sözcüðünün yüreðini nasýl fethettiðini. Çocuksu hayallerle çýkacaksýn yola. Kimseyi ezmeden, yarýþmadan ve o büyük koþunun ardýnda yüreðini býrakmadan yürüyeceksin. Büyük acýlardan geçecek, büyük sýnavlar verecek ömrün ama önce hayaller kuracak yüreðin. Ruhunu dinlendir çocuksu hayaller için bir çýnar gölgesinde.

Ölümün telaþýna girmeden önce bir aðaç gölgesinde dinlendir ruhunu. Önünde bir ömrün ne kadar zamaný varsa sen dinlendir ruhunu sonsuza dek yaþayacakmýþ gibi. Baþlangýçlarýn küçük heyecanýný paylaþ sevdiklerinle. Ki ölümün alamadýðý tek güzelliktir paylaþmak. Büyük kavgalar içinde yorulmuþ ruhunu dinlendir küçük paylaþýmlar için. Onlarýn anýlarýna ihtiyacýn olacak bir süre daha.

Ruhunu dinlendir tüm öfkelerin içinde bir aðaç gölgesinde. Kendini arýndýr tüm anlamsýz öfkelerinden. Sevmeyi bilmediðin yerdedir öfken. Çocuksu bir merakla sarýl tüm anlamsýzlýklara. Denizlere akan küçük nehirler gibi olsun kýzgýnlýklarýn. Büyük öfkelere katýlarak büyütmemelisin içinde öfkeyi. Susmayý bilmelisin bazen. Her sözün karþýlýðýný öðretecektir sana ruhun ve her sözün bir gün gerçek anlamýna kavuþacaðýný.

Ruhunun zamanýn dilini iyi bildiðini unutmamalýsýn. Nasýl ki hiçbir þey kaybolmuyorsa zamanda, ruhun sana öfkenin de kaybolmadýðýný öðretecektir.

Ruhunu dinlendir bu büyük gürültünün içinde. Unutmuþluklarýn ve unutulmuþluðunla otur bir aðaç gölgesine. Býrak kendini topraðýn ve rüzgarýn gürültüsüne. Onlar sana anlatacaklardýr tüm yitirdiklerini. Ruhuna anlat yitirdiklerinin içinde býraktýðý büyük sýzýyý. Gözyaþlarýný korkusuzca akýt topraða, çünkü ruhun tekrar toplayacaktýr onlarý senin için. Sadece yitirilmiþ zamanlarýn senden götürdüklerinin boþluðunu doldur, sessizce...