Seninle herzaman,yüzyüze olup konuþacaktýk.
Bana karþý ilgili alakadardýn.
Üstelik,her halin ve sesin ile ne kadar da rahmetli,
erkek kardeþime benziyordun.
Seni görmek,mutlu ediyordu neþelendiriyordu beni.
Aslýnda,gerçek þuydu:Caným kardeþim veya arkadaþým.
Olduðun yer sýcaktý,çünki ben üþüyordum.Olduðun
yerde aþ vardý,çünki ben açtým.
Bir kitap okuyordum.Adý:Müslüman Þahsiyeti.Rahmetli
Babamýn adaþý,bir uzak akrabamýn hediyesi.
Sen ise,beni tamamen yanlýþ deðerlendirmiþtin.
Yeni anladým..ve keder hep yaptýðý gibi,yine beni buldu,
herhalde mutlu oldu.
Artýk seni,görmeyecek sevinmeyeceðim.Bundan çok da
üzülmeyeceðim.Velhasýl herþey buraya kadar deyip,sana
ölesiye görünmeyeceðim.Gücendim sana,affetmiyeceðim.
Yanlýþlar benden,uzak olsun daima!Amin!