Sensizlik...
Her tarafýmda yokluk esiyor; ya da bana öyle geliyor.

Yürüyorum...
Nerelerden geçiyorum inan hiç bilmiyorum. Yanlýþ bir kaldýrým taþýna basýyorum, sendeliyorum. Ýçimde bir yer, beni sana doðru çekiyor; ya da bana öyle geliyor...

Bir yaðmur damlasý daha düþüyor kirpiðimin ucuna, seni damlýyorum. Yüreðimin derinine bir ezgi düþüyor, darmadaðýn oluyorum ; bütün harflerim sende çoðalýyor... “sevgilim,” diyorsun, “bedenimin ruhu,”Sýzýma sýzýn deðiyor; o ezgi “ayrýlamam,” diye aðlýyor. Ya da yaðmura öyle geliyor...

Mevsimin sert soðuðunda karýþýyor, avuçlarýnýn masum sýcaklýðý. Sen bana yaðmur olup karýþýyorsun, ben seni damlýyorum...

Ayrý yollar da daðýlmayý bekleyen kalabalýkta içimde bir fýsýltý duyuyorum, “ seni seviyorum.” Ya da aþka öyle geliyor...
Her yaðmur da , seni damlýyorum. gözlerinde bulunuyorum... ya da öyle iþte!..