Bugün hüzünlüyüm þehir suskun
Sanki naçar kalmýþ ayazýn eþiðinde
Yanaðýma dokunan aðlamaklý esinti
Gözlerimde can çekiþtiren bir zaman

Tutsaklýðýn girdabýný yaþayan sevdam
Gecenin hayýflýðýnda bir duruþ sergiledi
Korku bu amansýz kuþatmada hiç yoktu
Þehir yorgun düþmüþtü akþamýn izinden

Nemli duvarlardan tuðyan eden kokular
Bir umudun namesinden dem vuruyordu
Rüzgâr yanýðý yüzümün bir umudu kalmadý
Bir tebessüm hasretim umudum köz olmuþtu

Býçkýn hayaller alabora olmuþ kaybolmuþtu
Yüreðime dokunacak o gözlerin sefilliðinde
Uykularým demsiz sokaklar kýdemsiz soldu
Gül kokusu mýsralar sevdayý býrakmýþlardý

Þehir katledilmiþ, adeta bir sefilliði yaþarken
Zamana direnç gösteren gözlerim yorulmuþtu
Bugünlerde geçer elbet diyecek halim kalmadý
Ýçimin yangýnýndan geriye kalan bir hayat yoktu

Ey sevmeyen sevgili uzaklardan el sallasan da
Martýlara baksan da, eteklerin ýslansa da yetti
Zindan karanlýðýný gecenin zifirini yaþattýn bana
Þehir buruk olsa da sen yine kendinle kalsan da