Yaðmur yaðýyor, dün geceden beri. Hani diyorum, tarlasý olanlar, rahmet bekleyenler için, iyi oldu herhalde. Çok da emin deðilim tabii. Bu güne dek, ne köy gördüm, ne de ýrgatlýk yaptým. Kulaktan dolma, solmuþ bilgilerle fikir yürütüyorum kendimce. Sýcak yaz gecesinde, delice sevdalý olsam da yaðmura, korktuðumun ayrýmýna varýyorum. Eyvah! diye feryat ediyor kalbim. Ya, daha günlerce böyle devam ederse yaðmaya, susmak, durmak bilmezse... onlarca alt yapý (yapýsýzlýk) kurbaný insan daha dökülecek sokaklara, evlerinden, mallarýndan olacaklar. Aklýma gelen bir özdeyiþi, dilime tekerleme yapýyorum hemencecik. "Mal canýn yongasýdýr". Mal ... , canýn...., yongasýdýr...!

Penceremden, Ýstanbul semalarýna küskün bir bakýþ fýrlatýyorum. Artýk her durumda ve olayda ona kýzmama alýþmýþ görünüyor. Hatta alay bile ediyor sanýrým. Bazen ona teþekkür etmemi bekliyor benden. Yazacak o kadar konuyu gizliyor ki günlüðünde. Garip bir uyumsuzlukla, uyum saðlamayý öðrendik birbirimize. Küskün bakýþlar, alaycý yansýmalara hazýrlanýrken yaðmurun, þimdi daha hýzlý daha deli yaðdýðýný görüyorum.

Televizyonda kanallarý karýþtýrýp, beni bir süre oyalayacak bir program arýyorum. Boþuna bir çabalama bu. Ne yazýk ki öðleden sonra üçten altýya kadar eski Türk filmlerinden, kadýnlara yönelik magazin türü programlarýndan ve sýkýcý söyleþilerden baþka bir alternatif pek yok. Kendimi, yayýn akýþýný hazýrlayan insanlarýn yerine koymaya çalýþarak, bunca kanalýn, söz birliði etmiþçesine öðleden sonralarý neden ölü saatler ilan ettiklerini soruyorum. Ülkemizde var olan ev hanýmý sayýsýnýn ve öðrenci nüfusunun çokluðunu hesaba katarak, bu saatlerde daha eðitici ve öðretici programlar yapýlabilirdi veya yayýnlanabilirdi diye düþünüyorum. Hoþ bunlarýn cevabý basit. Onlarýn reyting almasý lazým ve bizim ev hanýmlarýmýz, magazine, belgesellerden daha fazla önem veriyorlar. Yoksa, o korkunç Amerikan veya Meksika pembe dizileri, bu kadar tutmazdý herhalde.

Otomatik hareketlerle, müzik setime yöneliyorum. Þu minik canavar iyi ki de var. Ne çok günü, ne çok geceyi katlanýlýr hale getirip, ne hayallere zenginlik kattý. Umutsuzluðu umuda bile çevirdi bazý zamanlar. Yaðmurla göz göze geliyorum yeniden, aþýk olarak. Hep olduðu gibi çay hazýrlýyorum kendime. Yoðun bir arzu var müzik konusunda. Arizona Dream'in çaðrýsýný alýyorum ve hemen CD player'ýma yerleþtiriyorum. Keyif var þimdi. Bir parça huzur. Yalnýzlýðýn en çekici ve en katlanýlýr olduðu zaman dilimi.

Bir kitap arýyorum. Yaðmur, çay ve sýký bir roman. Muhteþem üçlü. Yazýk ki evdeki bir çok kitabý, en azýndan üçer kez okumuþumdur. Bulamýyorum. Alýþveriþe çýkmalý, birkaç kitap almalý. Ne kadar da pahalýlaþtý kitap fiyatlarý. Hem ülkemizde okur yazar sayýsý düþük, hem de kitaplar epeyce fiyatlý. Yakýnda gazete alýrken bile, þöyle bir düþünüp sonra alacaðýz herhalde. Yine de kýyarým parama. Düþler satýn alýnamaz belki, ama senin düþlerini yansýtan ve iç dünyaný zenginleþtiren yazýlar alýnabilir.

Ýnce ince çiseliyor yaðmur. Açýk penceremden, toprak ve çimen kokusunun odama dolmasýný nafile bekliyorum. Bütünleþemiyor Ýstanbul'un topraðýyla yaðmur. Dört mevsimi ayný gün içinde yaþadýðýmýz Bolu hatýralarý üþüþüyor camlara. Sýcak bir öðle sonrasýnda, havanýn ayaza vurmasý, saðnak yaðmurlu sabahlardan, terleten akþamlara sýçrayan, tuhaf bir iklimi vardýr oranýn. En leziz olaný ise, her yaðmurdan sonra bir solukta içtiðiniz o müthiþ, toprak ve çimen kokusudur. Doðanýn þaþýrtýcý menüsü karþýsýnda etkilenmemek olanaksýzdýr. Betonlaþmanýn, her gelen günle doðayý yuttuðu þu günlerde, daha da hassaslaþýyorum toprak kokularýna, çimenlere, çiçeklere.

Hafiften gölgeler yaklaþýyor. Farkýna varmadan epeyce ilerlemiþ vakit. Az sonra haberler baþlayacak. Yurtta ve dünyada neler olmuþ öðreneceðiz.

Ýstanbul'da bir 24 saati daha bitirmeye az kaldý.

Yaðmur durdu.