Duygusu düþtü üzerine kaybolmuþ yýllarýn,
Hayali sardý sen varmýþcasýna derinden.
Yetmez oldu hep dilinde o þarký,
Karardý gözlerimde, yüreðimde bu son perde.

Zeytin dallarý uzanmýþ tutunmaya izin yok,
Kýzgýn demirlerle daðlanýyor hasret
Adý aþk olmuþ þýp sevdi oyunlarýn
Bahane arýyor isyan için bu millet

Hayatý sýnýrsýz yaþamak hesapsýzca
Günahýn en son vardýðý sapkýnlýkla
Kirlenmiþ pis bir eðlenceymiþ
Ecel geldiðinde ansýzýn sonsuz bir kayboluþmuþ

Tertemiz bir sayfa dalýnda korku gülleri
Feda etti varlýðýný hiçliðe kavuþmak için ruhunu
Geriye bakýnca deryalar etmedi bir zerre miskal
Peþin zevkleri deðil gerçek aþka duydu özlem

Ölüm mü gerçekten korkulu
Biz mi korkutuyoruz kendimizi
Önceden ne idik þimdi neydi bu korkunun sebebi
Ölüm deðil hesap vermek korkutuyor bizi

O zaman gel öl ölmeden
Baharý yaþa daha bu günden
Bayram havasý varken ölümün ellerinde
Kul üzülür mü mevlaya giderken