Aylar önce hayatýn haklýlýðýný kendime ispatlamak adýna ölümün kara kucaðýnda uyuyakalmak üzere olduðum simsiyah bir gecede çýktýn karþýma. Ruhum ve bedenim ölümün önünde yarýþtaydý. Görünmeyen ellerin sýktýðý bir kalp, görünmeyen aðýzlardan çýkan aðýtlarla kanýyordu. Yorgundu düþler, yorgundu yarýnlar. Düne dair hafýzama kazýnanlar, yarýnýma dair tüm olasýlýklarý yalanlýyordu. Aç bir kurt gibi uluyordu aþk içimde. Akrepti sanki tanýdýk her yüz, zehirli iðneler dolaþýyordu bilinçaltýmda. Savunmasýz, yaðmurda sýrýlsýklam olmuþ, sýðýnacak bir dam altý arayan yavru bir sarmandým. Patilerim pembeydi, tüylerim ýslak. Þeytan çelme takýyordu minik adýmlarýma. Ölümle yaþamýn arasýndaki o incecik sýnýrda, yolunu þaþýrmýþ samur bir kediydim sen karþýma çýktýðýnda.

Tan aðarýrken ruhum uyanýyor, ruhum uyanýrken sen içime akýyordun. Göçebelikten vazgeçip kök salmaya çalýþýyordum topraðýmda. Hasada hazýrlanan bir baþak gibi olgunlaþýyordum. Nadasa býraktýðým yetmez miydi inançlarýmý? Sen umuttun. Senin dilin baþka kelimeler söylüyordu. Sabun köpüklerine bulaþýyormuþ ellerim oysa ben farkýna varmadan. Ýçimde çakan þimþekleri, topraðýmda yuvalanan böcekleri temizlemek için diplerime daldýrdýðým ellerim kirli sanýr ürkerdim sana dokunmaktan. Oysa olmasý gerekenden daha temizlermiþ. Sahte bir aþka dokunmak için fazlaca temiz…

Býraksaydýn o simsiyah gecede beni, kurtuluþum olacaktý. Kopup gidecekti ruhum tenden. Bugün nefretin ayaklarýyla yürümek, korkunun dudaklarýyla konuþmak, þeytanýn kulaklarýyla duymak zorunda olmayacaktým. Çakýlý kaldýðým taþ dibinde kendi isyanýmda boðuluyor olacaktým. Zirvenin ýþýltýsýný yaþamayan biri için bu daha kolay olsa gerek!

Sarman kediyi sevgiye alýþtýrdýn sen. Tanýdýðý tanýmadýðý tüm sýcaklýklara sürtünür oldu bir yudum sevgi için. Alýþtýrdýn ve sonra apansýz kayboldun ortadan. Yuvasýz, yetim, yapayalnýz býraktýn sokaklarda. Þaþkýn, ürkek, sahipsiz bir kedicik miyavladý durdu ardýndan geceler boyu. Anlamadý, soramadý, söyleyemedi. O kaderine razý samur bir kedicikti çünkü…

Sonra kaybolduðun gibi apansýz ortaya çýkýverdin bir gece. Tanýdýk ama uzak bir soluk kattýn nefesime. Döndüm dedin sadece. Ama bu kez þaþýrtma sýrasý sarý kedideydi. Býraktýðýn minik kedicik büyümüþ, kendi ayaklarýyla koþturur olmuþtu dilediði yöne. Gitmek istediði yönde sen yoktun. Yaðmurlar da bitmiþti zaten. Þimþekler çakmýyor, onu korkutmuyordu. Islak da deðildi tüyleri. Çoktan vazgeçmiþti bulduðu her sýcaklýðý dost sanýp sarmalanmaktan. Ýnsanlar olgunlaþýr, kediler büyürdü.

Sen döndün ama ben býraktýðýn yerde deðilim. Sözlere deðil gözlere inanmayý öðrendim artýk. Þiir gibi sözcüklerin gizleyemiyor gözlerinin yalan seviþlerini. “Dön” diye aðladýðým gecelere inat, inim inim inletmek istiyorum bu gece seni. Zaman denilen sihirli deðnek deðdi bu ýslak sevgiye. Eridi üzerindeki þeker rengi elbise. Döndün ama giderken býraktýðýn kediciði bulamadýn býraktýðýn yerde. Kedicik büyüdü, mevsimler deðiþti, aþk gerçek anlamýyla tanýmlandý. Döndün ama dönmedi sarmanýn…