Soðuk bir gecede kaybettim kendimi. Kendimi yada seni. Hemde öylesine bir kaybediþti ki bu nasýl olduðunu bile hatýrlamýyorum. Ölemeyecek kadar yorgunum bu gece. HEY DÝNLEYÝN BENÝ! ÝYÝ GÖREMÝYORUM BANA DOÐRU GELEN O MU? Lanet þarabý gene fazla kaçýrmýþým. Kendimi aðýr ve hazýrlýksýz hissediyorum. NEREDE BENÝM AÞKIM? TANRIM? Dýþarýdayým. Gecenin içinde ve hala dövüþebilecek durumda. Akýllýlarýn yarýþýna giren bir aptal gibi. Kim bir aptalla olmak isterki? diye geçiriyorum içimden. Ve bence de haklýsýn diye baðýrýyorum gecenin karanlýðýna. Caným yandýðý için baðýrýyorum. Hiç dinmeyecekmiþ gibi yanýyor caným. Nefesim yetmiyor acýsýný dindirmeye. Bir kaç defa daha baðýrýyorum. Sesim çatlýyor, öksürmeye baþlýyorum ve kaldýrýma kusuyorum. Kusarken sýký küfürler geliyor etraftan ama kimse yanaþmaya cesaret edemiyor. Hazýrlar ama cesaretleri yok. Ben hazýr deðilim ama cesaretim var. Korkunç geceler yaþadýðým zamanlar aklýma geliyor. Farketmez?! diyorum kendi kendime. Acýya acý karþýlýk gelir ancak. Siliniyorum ve yürüyorum. Kýsýk sesle fýsýldayarak mýrýldanýyorum. Mýrýldanýyorum ama ne dediðimi ben bile bilmiyorum. Belki de bilmek istemiyorum bir ben daha ölürken. . . bir beni daha öldürürken. . . Bende kötü olan herþey sende iyiyken yanlýþlýkla senide sürükledim bokun içine. Biliyorum ve kirlettim seni. Umarým bir gün iþine yarar bu kirlenmiþlik. Gece oldukça karanlýk ama umurumda bile deðil. Yutsun sonsuzluðunda beni. Þimdi paylaþtýklarýmýzýn neredeyse anlamý kalmadý verdiðimiz sözlerin, gülümsemelerin yada seviþmelerimizin yada . . . Her neyse. Kalmadý iþte onlardan hiç biri. Ölemeyecek kadar yorgunum bu gece. Kulaklarýmda ve gözlerimde sen varsýn. Aðzýnýn kokusu ve tiksindiðim saflýðýn. Neden ben? diye sormayacaðým. Biliyorum çünkü nedenini. Ben doðuþtan sarhoþum güzelim. Doðuþtan deli. Doðuþtan ölü ve gecenin karanlýðý bebeðim, bilirsin hep sevdim o tarafý. Kokuþmuþluðum ve gece ve sen bir taraftan. Biliyorum mutlu olabilirdik. . . eðer isteseydik. . .