"Ben seni bir gün unutmak sevmedim oysa sen.....”


Bir akþamüstü yine seninle düþüyorum devrik cümlelerin satýr aralarýna. Gidiþini yaziyorum yine. Ardýnda yetim kalan yüreðimi kanýtýyorum her satýrda..Gittin ve geride sadece yokluðunla hayat arasýnda sýkýþmýþ bir adam yaþamakta býraktýðýn sokaklarda .. Evimizin sokaða bakan tahta penceresinde kurumayý bekleyen binlerce gözyaþým sana kanamakta...Yýrtýlmayý bekleyen onlarca mektup gözyaþlarýmda çýðlýk çýðlýða aðlamakta.. Þimdi sensizim...Oysa bu aþka dair ne hayallerim vardý. Mutluluk adýna ne resimler çizecektim...Sevda adýna yaþayacaklarým vardý; nefesinle süregelecek bir hayatý senin ayak dibinde sonlandýrmak..Son nefesimi, gözlerimde solacak hayatý senin dizlerinin dibinde baðýþlamaktý.....Olmadý...Baþaramadýk; belki de sadece ben baþaramadým..Gittin; cevaplarýný en iyi senin bildiðin sorularý bana býrakarak gittin..Þimdi öznesiz cümlelerin içinde acýyý taþýmakta her bir kelimem.Artýk sensiz geçen hayatýn içinde ne anlam ifade eder ki bir ikindi vakti sessizce ölmem ? Ne fark eder ki....

Þimdi sevgim dudaklarýnda piþmanlýk kelimeleriyle yan yana alýrken; ben sensizliðin içinde yavaþ yavaþ kayboluyorum. Bu satýrlarý yazarken yalnýzlýðýn þakaðýna dayanmýþ bir mermi kadar soðuk ellerim... Bastýðým her tuþ ellerimden daha sýcak...Yoksun; bulutlarýný kaybetmiþ yaðmur taneleri gibi çaresiz ve bir o kadar ýslak gözlerim..Sen beni unutsan da kapatsan da tüm hatýra defterlerini; ben sensizlikte bile senin yaþayacaðým sevgili. Çünkü ben seni bir gün unutmak sevmemiþtim ki; ben seni “ içinde boðulduðun ve savaþmak öte hep kaçtýðýn gerçeklerini bilerek” sevdim...Hem de seni “ senden çok “ severek sevdim...Seni ne kadar çok sevdiðimi- bir zamanlar Cenneti çizdiðim gözlerinin kenarlarýna karakýþ habercisi olan yaþlýlýk çizgileri düþtüðünde – anlayacaksýn. Belki de son nefesini vermeden ayak uçlarýna düþen kelebeðin gözyaþlarýnda fark edeceksin seni hangi duygularda sevdigimi...Ama bir gün anlayacaksýn....Þimdi tüm çýðlýklarýmý dindirip sensizliðe diz çökmek...Sensizlikte öznesi “ senin “ olmadýðýn cümleler kursam ne fark eder ki....

Hatýrlar mýsýn senden önceki hallerimi ? Hayat mektebinde ayrýlýktan sýnýfta kalmýþ bir adamdým ben. Bedeni yamalý, yüreði yaralý bir cümleydim ben.. Pansumaný bitmemiþ nice yaralar vardý sözlerimde...Tüm cümlelerim devrik..Tüm sözlerim yarým...Kanadý kýrýk bir kuþun yaralarýný sarýp yeniden kanatlanmak için kýsa süreliðine dinlendiði sýðýntý yeri deðildi yüreðin..Caným sýkýldýðýmda oynayýp gerçeklerime döndüðümde geçmiþin duvarlarýna fýrlattýðýn bir oyuncak deðildin sen....Sen benim geleceðe bakan yüzüm; sen benim mutluluðun altýna düþülmüþ koyu renkteki mührümdün. Sen benim kelimelere sýðmayan ömrümdün...

Ben sana “ seninle bir ömür geçirmek için yüreðine mülteci ettim; bedenine sahip olmak için deðil. Eðer ben seni bedenin için seviyor olsaydým; gittiðin ve hiçbir zaman gelmeyeceðini bildiðim halde bile seni seviyor olmazdým....Seni sevdim hem çok..Seni soyadýna “ benliðimi “nufüz ettirmek ne de bedenin tazeliðine yamalý yüreðimi ilmeklemek için sevdim Sadece hayatýnýn önsözünde yer alan cümlenin tek bir satýrý olmaya razýydým...Ya da mutluluk adýna aldýðýn binlerce nefesten sadece biri olabilmekti....Olmadý / Ne dudaklarýnda bir cümle olabildim ne de gözlerinde mutluluða akýtýlmýþ gözyaþý...Ben sende hep öznesini yitirmiþ bir hatýra olarak kalacaðým...Yüreðinde hep kapanmaz bir yara olarak geçmiþin tozlu raflarýnda tozlanacaðým..Çünkü sen hiçbir zaman bana ait olmadýn; ben sadece nufüsuna ait olsam da...Evet ben sadece sana aitim./ Dudaklarýný mühürlediðin dudaklarýmda senden baþkasý olmadý ve hiçbir zaman da olmayacak.../ Sen buna bir türlü inanmasan da ben hep sende yaþayacaðým / sen beni yüreðinde öldürsen de...Hep sende yaþayacaðým...

Ben seni sadece kendime yakýn hissettiðim için, acýlarým acýlarýna benzediðin için sevdim....Ben sadece öznesi “ senin olduðun cümlelerin yüklemi..Ben sadece sýrtýna yüklenmiþ acýlarý kendi yüreðinde taþýmayý onur sayacak adamýn gözyaþýna sirayet etmiþ solgun resmi....Belki de yüreðindeki mutluluðun ayak uçlarýnda umutsuzlukla savaþýndaki kazanmaya en yakýn duran sevginin tek galibiyeti..Olmadý...Kazanamadýk; belki de sadece ben kazanamadým. Gittin..Ardýnda tüm yenilgileri bana býrakarak gittin..Bir kaç cümleyi geçmeyen ayrýlýðýn sonrasý aðýr yenilginin “ þeref “ madalyasý duruyor sol göðüsümün iç cebinde.Bir de ölüm duruyor sonsuza kadar çýktýðýn yüreðimin son nefesinde...Sadece sana ait olan dudaklarýmda sensiz cümle kurmaktansa adýnýn baþ harfinde susmak arasýnda ne fark var ki ? Hayat ile ölüm arasýnda sen yoksan mutluluðun devrik cümlelerinde yüklem olmak ne fark eder ki ? Her ikisi de acýya mühürlü, sensiz kurduðum her bir cümlenin altý yalnýzlýðýnla örtülü..

Þimdi yüreðinde bana ait ne varsa hepsini sök yerinden..Unut yaþadýklarýmýzý..Kurut ýslak gözyaþlarýmýzý...Artýk sen bana ait deðilsin...Artýk senin yüreðinde yaþama hakkým yok...Yüreðinde bana ait tüm izleri silmesin birer birer..Göm beni yalnýzlýðýna..Yeter ki sen göm beni hatýralara..Unut ne olur..Çünkü sen mutluluklara layýksýn..Varsýn olsun ben “ sensiz “ yaþayacaðým. Varsýn olsun sen baþkasýna ait olsan da ben hep sende mühürlü kalayým...Ne olur unut..Ne olur sendeki beni öldür...Artýk benle yaþadýklarýn gölge etmesin mutluluklarýna..Benimle yaþadýðýn piþmanlýklarýn dudaklarýný ve yüreðini daha fazla kanatmasýn..Çünkü sen bana ait olmasan da en çok ben üzülürüm acýlarýna, kanayan yalnýzlýðýna..En çok üzülürüm mutsuz yarýnlarýna...Gelmeyeceðini bile bile seni beklerken, sen beni unut ne olur...Artýk bana ait kurduðun tüm cümleler geçmiþ zaman kipiyle kurulsun..Ben senin tozlu geçmiþim olayým..Bugün’lerin ve geleceðin hep mutluluklar dolu olsun sevgili...

Unutmadan sevgili; baþkasýna ait kollarda olsan da yaþadýðýný bilmek mutluluklarýn en güzeli..Sen yaþadýkça ben hep nefes alýyor olacaðým.. Uzaðýnda da olsam yakýnda da olsam ne fark eder ki. Aldýðýn her nefes; acýlara inat tutunduðum tek dal olarak kalacaktýr...

Artýk zaman geldi...Sendeki beni öldürebilirsin..
Lakin bendeki “ sana “ dokunma...
Yüreðinde benden kalan tek bir iz varsa,
Gözyaþlarýnla yýkamaya çalýþma.
Çünkü; ben senin nefesindeyim....
Ben hep seninle var olacaðým bunu sakýn unutma....

“ Belki bir gün deðil;
Ben seni bir ömür boyu yaþayacaðým sevgili.
.Bir ömür boyu.....”

08 / Nisan / 2007

Ýsmail Sarýngee