Gece yine yanýmdaydýn. Geçmiþi yâd ettik. Gecenin karanlýðýna aldanýp çakýr keyf yapmýþtýn kendini.
Sen anlatýyordun ben dinliyordum. Sabit konulara takýlmýyordun en çok bu huyunu seviyordum.
Lafýn birini bitirmeden diðerine geçiyordun.
Ben ise dinlemekle yetinmeyim dost yüreðiyle aþýk gözüyle sana bakýyordum!..
Uzun ince parmaklarýna, saçýný yandan ayýrýþýna, sigarayý kavrayýþýna, gözlerindeki acý kahveye, dizlerini karnýna çekiþine, sýrtýna duvara veriþine, bardaðý tutuþuna ve serçe parmaðýný havaya kaldýrýþýna.
Dudaðýnýn kenarýnda eðreti gibi duran gülüþüne, her an aðlamaya hazýr gözbebeklerine, acýlarla olgunlaþtýrdýðýn yüreðine, þangýr þungur düþ kýrýklýklarýna, geçmiþi süpürürken aðlayýþýna, Kalbinin sol yanýna mim çektirenlere baktým.
Ve yýkýlmayan çýnar aðaçlarýna benzettim seni. Kök salmýþtýn topraða da yeniden filizleniyordun sanki.
Gözlerin doluyordu arada bir; biliyordum aksa yaþýn kirpiðinden duvar ördüðüm gözlerimi durduramayacaktým.
Öyle ya nerdeyse bütün ömrüne þahitlik etmiþtim. Bazen deli yanlarýna, bazen sakin sularýna.
Öyle veya böyle geçtik zamanýn içinden. Gürültülü baþlayan bir dostluðun ayný karesiydik, bir albümün ayný anda çekilmiþ resmi.
Zaman-zaman bir tasa doðramasak ta acýlarýmýzý, bir lokma ekmeðe yüreðimizi koymuþtuk.
Bazen sýkýþýk baþýmýza omuz olamasak ta ikimizde biliyoruz ki bir tebessüme, bir seni seviyorum deyiþe telafi ediyoruz bunlarý ne mutlu bize!
Þuan yanýmdasýn ya aslýnda aklýmdan geçen sana sarýlýp uyumak. Ama incitirim diye korkuyorum yüreðini.
Ben severken can yakýyorum sanýrým!
Sabah kalktýðýnda öperek uyandýrmak var seni ama diyorum ya dudaklarýmda gözlerim kadar günahkâr.
Hem sabaha ne kaldý þunun þurasýnda. Kuþlar ötmeye ev ahalisi uyanmaya baþladý.
Yüreðimin sol tarafýnda uykuya dalan en büyük ödülüm! Ben seni öyle kýyýdan, öyle sahil uçlarýndan, öyle kordon boylarýndan felan deðil tuzuna aldandýðým denizler kadar kocaman seviyorum…