Özledim baðlarýmýzýn tozlu yollarýný.
Özledim yaz günlerinin yakýcý sýcaðýný,
Ýçimi kavuran susuzluðumu giderdiðim,
Tulumbamýn buzu aratmayan suyunu.
Ne güzel günlerdi o günler.
Nerede kaldý dalýndan kopardýðým meyveler.
Kendi elimle yetiþtirdiðim sebzeler.
Bir düþ müydü o günler bilmiyorum.
Çocukluðumun en güzel günleriydi,
Sýcaktan kavrulduðumuz o yaz günleri.
Yoldan geçen devecilere baðýrýrdýk,
Aþçý Mehmet’i gördün mü diye.
Kalaylanmadýk yerimiz kalmazdý.
Hayýr için yol boyundaki su küpüne,
Kum atardýk oyun olsun diye.
Susuzluktan yandýðýmýzda,
Biz içerdik o bulanýk suyu yine.
Çukur açardýk yoldaki araba izine.
Üstünü çalýlarla yapraklarla örterdik.
Ve oturup beklerdik, çukura kim batacak diye.
Çukura düþünce bir arabanýn tekeri,
Bayram ederdik, uzaktan seyrederdik,
Tekeri kurtarmak için neler çekildiðini.
Nemli bir yeri eþtiðimde,
Duru bir su kaynadýðýný gördüðümde,
Koþarak babama muþtulamýþtým.
Evimizin önündeki sebze bahçesini,
Benim olan suyla sulayacaktýk.
Boþuna sevinme dedi babam.
O su, sulama kanalýndan geliyor.
Ýnanmadým, tükenmez bir kaynakmýþ gibi
Su yollarý açtým.
Kanal bekçileri suyumun kaynaðý,
Köstebek deliðini kapayýnca,
Suyum yok oldu umutlarýmla birlikte.
Kuþ yuvalarý arardým aðaçlar üstünde.
Bazen de bulurdum çalýlýklar içinde.
Yavrularýn büyümesini beklerdim umutla.
Bir gün baktýðýmda yuva boþalmýþ.
Ehlileþtireceðim kuþun umudu,
Bir baþka bahara kalmýþ.
Kargýdan atlarýmýz olurdu.
Kýyasýya yarýþtýrýrdýk onlarý.
Seninki deðil benimki kazandý diye,
Ölümüne dövüþür , küserdik biri birimize.
Uzun sürmezdi küslüklerimiz.
Tez barýþýrdýk,
Yeni kavgalara hazýr olalým diye.
Oyuna kapýlýrdýk, açlýðýmýz gelmezdi aklýmýza.
Neden geç kaldýnýz diye,
Annelerimiz hayýt sopalarýyla düþerdi peþimize.
Yakalanýn vay haline.
Böðürtlenlerin, hayýtlarýn arasýna gizlenirdik.
Kimse bizi bulmasýn diye.
Sabýrla beklerdik öfkeleri geçsin diye.
Hiç bitmezdi bu geç kalmalar
Ve kaçýp kovalamalar sürerdi tüm yaz boyu.
Okullarýn açýlmasý dert olurdu.
Çok sýnýrlý olurdu oyun saatleri.
Özlerdik o bol kavgalý, bol dayaklý,
Sýcak yaz günlerini.
Nar aðacýndan kopardýðým narlarý,
Ayva aðacýnýn koyu gölgesinde yerdim.
Narýn tek bir tanesini düþürmeden,
Tümünü yiyebilirsen eðer.
Öldüðünde cennete gidersin derlerdi.
Denemelerim hep boþuna giderdi.
Evimizin bahçesindeki fýrýnda,
Ekmeklerden sonra ayvalar piþerdi.
Piþmiþ ayvalar ne güzel þeylerdi.
Bað bozumu üzümler çiðnerdik ayaklarýmýzla.
Kocaman bir kazanda kaynardý þýralar.
Pekmeze yatýrýlmadan önce,
Bardaklar dolusu içerdik gönlümüzce.
Tava balý, patlýcan ve kabak reçelinden sonra,
Köfteler yapýlýrdý, içinde bol cevizler.
Kurutulan üzümlerin en iyilerini,
Ayýrýrdýk kendimize.
Bademler, iðdeler ve kurutulan incirler,
Depolanýrdý kilerimize.
Þimdilerde,
Vitrinlerde görüyorum tüm bunlarý.
Gel de arama çocukluðumun,
O en güzel bolluk dolu güzelim yýllarýný