Mavi düþlerde büyüttüðüm senciliðimle seni yazýyorum,bencilliðim hükümsüz…
Yarým kalan aþklardan biriktirilmiþ bir aþktý bana verdiðin.En yaþanýlamamýþ duygularýn satýr aralarýna gizlediðin sözcüklerdim beklide.Ýmkansýzdým sana ve zaferindim en büyük.Soðuktum,kapalýydým biliyorum ki açtýðým ilk kartta yenilecektim ve inanýþlarým kocaman aþklara verecekti kendini.Ruhum önce tüm güzelliðini alacak aþkýn, sonra zaman geçecek ve hayaller bir enkaz gibi aramýza yýðýlýp kalacaktý.Ýlk kart açýldý, sonra hepsi döküldü ellerimden.
SEN SAKLADIN KARTLARINI…
Ýlkbahar sabahlarýný yaþadýk beraber,kaçýþlar,fýrtýnalar yaþadýk ve aþký bulduk…
Ýmkansýzlýklar yavaþça býraktý kendini oluruna sen deðiþtin,ben deðiþtim,biz deðiþtik.Zaman gerilerden tüm nefretiyle pis pis sýrýttý yüzümüze.Ben sustum ve kaðýtlarýn gösterdiðini yaþadým sevdim seni.
Hissettiðim ayrýlýklar kadar sevdim…
Birbirimizin hayatýný mahvederek devam ettik yolumuza sen susuyor bense kelimeye susamýþ dudaklarýmý sensizliðimle gidermeye çalýþýyordum.Artýk ellerimiz soðuktu ve uzak birbirinden.Bambaþka insanlarla tükeniyordu zaman ve biz hergün biraz daha azalýyorduk, Sesler hep ayný boþlukta yankýlanýyor ve biz her suskunlukta biraz daha fazla boðuluyor ,biraz daha fazla yok oluyorduk…
Gözlerimiz deðdiðinde birbirine kendimizle verdiðimiz savaþýn þiddetinden korkuyor, bakýþlarýmýzý nasýllar ve varsayýmlar arasýnda sürüklenen zamana býrakýp birbirimizden çok uzaklara kaçýyorduk.Bedenimiz yan yana ruhumuz bambaþka Dünyada nefes alýyordu…
Oysa ikimizde biliyorduk aþkýn yazgýsýný ve zamanýn her aþký yavaþça kendine aldýðýný…
Aþk vardý ve aþk yoktu o kadar…
Þimdi tükenen zaman,tükenen aþk ve tüm tümcesizliðimizle aramýzdaki yýkýntýlarda aþký arýyoruz içimizdeki çocuk susuyor,gözler susuyor ve aþk…
Aþk vardý ve aþk yoktu o kadar…