Elinde özenle tuttuðu kutu içindeki pastayla zorlanarak kapýyý açmayý baþardý. Çok yorulduðu oflamalarýndan belliydi. Pastayý salondaki masanýn üzerine býrakýp, kendini masanýn yamacýndaki koltuða attý. Yaþlýlýðýn en zor yanýnýn bu çabuk yorulmak olduðunu düþündü.
Ýçi oracýkta geçivermiþti.Kendine geldiðinde üzerini deðiþtirmeden koltukta uyuyup kaldýðýnýn farkýna vardý. “ yeter bu kadar mola” diyerek akþam için hazýrlanmak üzere yatak odasýna doðru yürüdü.
Dolaptan müthiþ bir zevkin eseri olduðunu hep düþündüðü mürdüm rengi elbisesini çýkardý. Elbisesini tamamlayan ayakkabý ve ayný renkte üzerinde iki pýrlantanýn olduðu çiçek görüntüsündeki tokayý saçýna taktýktan sonra, 'artýk makyaj yapabilirim' dedi. Son kere aynaya bakýp, yetmiþli yaþlarý yaþayan biri olarak hala güzel olduðunu içinden geçirdi.
Masada hemen hemen her þey hazýr gibiydi. Yalnýz bugün için , özel getirttiði þarabý nereye koyduðunu hatýrlayamadý. Biraz ortalýkta gezindikten sonra hatýrladý! Kitaplýðýn güneþ görmeyen en serin yerinde bir köþe bulmuþ oraya koymuþtu. O hayatýnda ayrýntýlara önem vermiþ ve bunun ayrýcalýk olduðunu düþünmüþtü.Bugün çok özel bir gündü. Davet verir gibi hazýrlanmýþtý; ama ne kapýyý çalan ; ne de gelecek biri vardý. Yýllardýr hep tek kutladýðý yine tek kutlayacaðý eski bir sevgilinin doðum günüydü. Bugün için her zaman itinayla hazýrlanýr, her þeyin en iyisini isterdi. Masanýn baþýna geçti þarabý açýp bir kadeh koydu. Pastanýn üzerine bir mum dikip, yaktý, üflerken bir dilek tuttu “ umarýn sesin hala yankýlanmaktadýr þu yaþamda ve umarým bir gün gelirsin ölmeden beni görmeye” yýllardýr hep ayný dileði tekrarlardý ama bugün farklý bir þey olmuþtu sözcükler dökülürken dilinden, aklýndan eski bir þarký geçti “sen gelmez oldun” kadehini þarkýyý düþünürken onu görme ihtimaline kaldýrdý.
Yýllar geçmiþti görmeyeli; elinde onu hatýrlatan tek þey gazeteden kesilen bir eylem günü çekilmiþ yýllardýr saklanmaktan sararmýþ, onun olduðu ancak seven biri tarafýndan anlaþýlabilen bir fotoðraftý. Sadece bugün bulur bakardý fotoðrafa. Onun için bugün þeb-i aruzdu. Pastadan bir dilim yedi sonra eline kadehini alýp geçen yýl koyduðu yerden fotoðrafý almaya gitti.
Bir müzik koydu, koltuða oturdu ve fotoðrafa bakmaya baþladý.Hafýzalarda kalacak bir yüzü, baþka erkeklerden ayýrt edilebilen çizgileri vardý. Soðuk görüntüsü insanda merak uyandýrýyor, bozkýrda açan lale gibi bir hava yaratýyordu. Asildi . Zalim bakýþlarý vardý. Büyük bir aþk ve tutkuyla seven kadýnýn yanýnda baþka bir kadýna öpüyorum seni diyecek kadar acýmasýzdý.
Resme bakýp düþünürken Ýstanbul’a onunla geldiði günü hatýrladý. Taa o zaman karar vermiþti Ýstanbul’a yerleþmeye. Yýllar sonra bu hayali gerçekleþmiþ,Ýstanbul'da yaþamaya baþlamýþtý. Ve bazý zamanlar onun ayak izlerini aramaya Haydarpaþa tren garýna gitmiþti .Ama o hiç gelmemiþti.
Evi þirin bir teras katýydý Galata' da . Taþýnmaya karar verdiðinde elindeki az parayla zar zor bulabilmiþti burayý. Birkaç eski dost yardýmlarýný esirgememiþ, günlerce buranýn yapýmý ile ilgilenmiþlerdi. Zamanla terasý, biriktirebildiði çok olmayan parayla yaptýrmýþ bahçe haline getirmiþti.Yýllar önce seyrettiði bir filmdi bu teras bahçe fikrini aklýna sokan. Þu Fransýzlarýn çirkin adamýyla bir Amerikalý aktristin oynadýðý “greencard” isimli filmde görmüþ böyle bir evin hayalini kurmuþtu yýllarca. Salondaki kocaman pencerelerden görülen çok güzel bir bahçesi olmuþtu. Pek çok aðacý oraya çýkarmak kolay olmamýþ, küçük bir þelale ve önünde ufacýk bir havuz bile yaptýrýp içine balýklar koymuþtu. Balýklarýn çoðu zamanla ölmüþ, o hep yeni bir balýk koymaya devam etmiþti. Gelmeyen adamýn adýný gelen yeni balýða vermeyi hiçi unutmamýþtý. Baharda hafifte olsa denizin kokusunu duyarak ikindi üstleri çayýný içmeye bayýlýrdý burada. Ne dostlar aðýrlamýþ, ne tatlý zamanlar geçirmiþti.
Bazen hiç tanýmadýðý insanlar kapýsýný çalar bahçeyi görmek isterlerdi. Ünü o kadar artmýþtý ki bir gazetenin pazar ekinde fotoðraflarý bile yayýnlanmýþtý.
Onun ütopyasýydý bu ev ve teras bahçe, hep derdi insan ölürken düþlediði yerde ölmeli.
Zaman epey ilerlemiþ, alýþkýn olmadýðý kadarda þarap içmiþti yataðýna gidip yatmak istemedi elinde þarap, hala devam eden müzik ve ýþýklar içindeki þelaleyi izlerken oracýkta uyuyup kalmýþtý.
Burnuna gelen güzel poðaça kokusu uykusunu böldü. Gözlerini açtýðýnda da þaþýrýp kaldý. Gerçekle düþ arasýndaydý dün gece uyuyup kaldýðý evle alakasý yoktu uyandýðý evin.Karþý duvarda asýlý aynayý gördü, koþarak gitti,aynaya baktý. Bütün gecenin bir rüya olduðunu anladý. 27 yaþlarýnda Ankara da ailesiyle yaþadýðý evde olduðu zamanlardaydý. Etrafýna bakýndý “ þuralarda bir yerde takvim olmalýydý” dedi takvimi buldu tarihe baktý 2.05.2006 yý gösteriyordu. Gece yaþadýklarýnýn hepsi rüyaydý tek gerçek rüyadaki adamýn bugün gerçekten doðum günüydü. Çok önce okuduðu bir söz aklýna geldi “zaman duygulara zulmeder, kader adalet eder”.

Derya Öncül