Kýzýl bir elmasý vardýpamuk prensesin.Rengine hayran olduðu elma onun ölümüne sebep oldu.
Hayatta gördüðü en güzelþey kendisiydi. Narcisus'un.. Kendini yakalamak isteyince suda...
Bu liste böyle uzayýp gider.
Ýstediðim, sonra da sahip olduðum þeyleri bir kutuda biriktiriyordum. Kitaplar, defterler, resimler.. Her birinin hikayesini ilham beklemeden, mola vermeden yazabilirdim..
"Kutuda deri bir bileklik vardý. Çekip almýþtým kolundan.
"Hatýra olsun" demiþti. Koluma takmamý istemiþti bir de. Bana bol gelmesine ragmen takmaktan vazgeçmemistim. Onu gördügüm son aksamdý
Iste böyle yazardým hepsinin hikayesini. Ama gerek yok. Dünyanýn en saçma seyi unutulmuslarý hortlatmak. Ve en gereksiz sey yitip gitmisleri göz önünde tutmak.
Bu yüzden, birine verdim kutuyu.
"Hani atsam, komik ama, benim tarihim bunlar.Unsanýn kendini bilmesi lazým. Hem nereye atacagým?sehirde oturuyoruz
Çöpe atsam karýstýrýyorlar. Denize atmaýý da düsündüm; ama deniz kirlenir. Gerek yok." dedim arkadasýma
"haklýsýn" dedi. "Ben de öyle dusunurdum".
Bunlarýkonusurken çok egBu hatýralar, benim de sonumu hazýrlamasýn dýye býrakýyorum simdilik hepsini..
Bir daha ne zaman nasýl karsýlasýrýz onlarla bilmiyorum.
Yalnýz, herkesin bir hikayesi oldugýný kavradýgýmdan beri emanet ettiklerime ve bana emanet edilenlere üzlmekten vazgeçtim.
leniyorduk Aslýnda komik bir sey yopktu.'Birini' yok etmek üzereydim.
"Sen al bunlarý istersen oku. Ne yaparsan yap ýste.Ben senden alýrým bir iki sene sonra. Bakar bakar güleriz..."
Oysa hala gülecek  bir sey vardý. Icým kan aglamýyordu. Yalnýzca kutuyu açmaya cesaretim yoktu.. Zaten, nasýl týkýstýrdým hepsini ben de  bilmiyorum.
"Bir çemberin basý da sonu da aynýdýr " diyor Heraklit.  Haklý olduðunu düsünmeye basladým artýk