“Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer.” (Neyzen Tevfik )


Mansurum ezelden suskun gibisin
seni derdest eden kudrete
küskün gibisin
meyusane bakýþýn hardý özüme
sýrrý sýrra koydu aslý aslýma
sadýk muhbir gibi daldý rüyama
salýver gitsin

baþparede aðaç oldum soruldum
boðum boðum salkým saçak soyuldum
mansurum
delik deþik kovuldum
nefesini iliþtirdim yýldýza
ebabiller niþan aldý ruhuma
gölgede nemrudun sýcaðý
kuzguni
yatýþmaz

Mansurum dile gel de
istersen musahhar edeyim leyl-i neharý
Leyla’yý mecnuna vereyim
helal diye
yüreðe sabýr küreyim söyle
yoksa dikenlerin defne dalý mý
soruver gitsin

nar çiçeðim
kalma cefasýz
açýver gitsin

zevkü sefa dillerinde
düreyim zamaný ebede
naðmelerinde
lakin sustun ya
körebe kaldým kerbelada
Mansurum dile gel
yeter küstüðün
hercümerc oldu dünya
durma
ölüver gitsin
aslýna
dönüver gitsin