Ey Cennet Sevgilim !..


sen her þeyimdeki sevgili !
sen benimsin...

sen...
... þu an bedenimi senleþtirdiðimsin
her zaman ki gibi...

sen benim her þeyimsin...
....sevdiðimsin
en çok yine sevdiðimsin...

ey sevgilim !
her þeyim...
...ben seninle
yetim kalmýþ kalbimde ki isyaný sevdim...

sanma yaþadým seni
...sevdim
kendimden kaçarcasýna...

gün olur geceye sýðýndýðýmsýn
bilirsin...
Ay’ýn aþký yakamozda gizli
gözlerinde ki yakamozda denizleþtiðimsin...

yüreðimde çoðalttýðým
içime sýðdýramadýðýmsýn
yüreðimden taþansýn...

dualarýmdasýn...
“Allah’ým cennetini nasip et “ derken, aklýma gelensin
cennetimsin...
anlasana yar !
sen benim dualarýmda ki cennetsin...

...kadýnýmsýn
can yoldaþýmsýn...
...gülümsün
en çok yine gonca gülümsün !..

sen benim içimdesin...
ilahi bir giz beni sen yapan ; yoksa seni içimden hiç atamam...

bir bedenden baþka bir bedene sýðýnan
en büyük aþk göçüsün...
...çöllerdeki suyum
karanlýk gecelerdeki aydýnlýðýmsýn...


ey sevgilim !
sen gözlerimin içine bakýp ta gülümsersin de
ben , nasýl senleþmem !...

bilmiyorsun deðil mi?
adýn aþk senin...
herkes yazýp , anlatýyor ;
sayfalarca, kitaplarca tarifin yapýlýyor...
ama kimse sevmiyor
benim senleþtiðim kadar...

...benden baþka
hiç kimse bilmedi seni...
...benden baþka
hiç kimse bilmedi sende neyi sevdiðimi...

sen ...hep sen..
sevdiðimsin...

sensiz bir an ne demek anlarsýn
iþte bu þiir sensiz ve hiç kimsesiz...

ama ben yokum artýk !
sen oldum ; cennette yaþýyorum...

ey sevgilim!
yaþamak senden ibaret...
yoksa ; günbatýmý , rüzgarýn sesi , bebeklerin gülüþleri
sensiz anlamlarýný yitiriyorlar...

sen ki doyamadýðýmsýn
onun içindir ki
sen varsan bende varým...

Sen her þeyimdeki sevgili !
Söylesene ?
ben , seni böylesine sevmiþken
nasýl ben olurum ki...

acýyý,hüznü,ihtirasý
þaka þaka !..
ben, sende sevmeyi öðrendim
ölmeden cenneti
doðmadan yaþamayý...

ey sevgilim!
sen...hep sen...
sadece sensin aþklarýn en güzeli...



Cennet aþklarýna...

Emre ONBEY