bir fýrtýna tuttu bizi... der türkünün birinde bilir misin?

yaðmur bize küsmüþ, saçmaz oldu topraða bereketini.. buðday bize küsmüþ, vermez oldu sonbahar sarýsý nimetini...

çiçeksi kokunu duymayalý özene bezene biriktirdiðim laleler soldu. fesleðen balkon demirinde mahsun..

akasyalar eskisi gibi deðil, yedi veren gülleri solgun...

demem þu ki; tüm doða kýzdý ikimize. ne garip bize diye bir kelime çýkamaz oldu aðzýmdan. eskiden ne çok derdik deðil mi: biz'i. tamamlardýk birbirimizi..

þimdi oldu, eskiyi özleyen. ve bir de ben mazinin kucaðýnda uyuyan. çek al beni buralardan desem, duyar mý kulaðýn sessiz bakýþlarýmý. bakýþlarýmda anlar mý yüreðin hala sevildiðini?

yüzünden uzak memleketlerin kara yazgýsýný taþýmakta bedenim. her memleket biraz daha kýrgýn sana varamadýðýmdan. deniz haykýrýþsýz, tartýþmasýz istemez oldu beni. onura uzanýr elim, yüreðim dur der. gururun yamacýnda biraz daha dinlenirim. onurdun sen, ruhuma hasret getiren, biraz titrekti sözlerin ama sevilirdin tüm mahçupluðunla. her þeye raðmen tüm olumsuzluklarý gerimde býrakýp yarýnýmý eriþtirmiþtim sana. bir annenin kutsallýðýnda karþýlýksýzdý verdiklerim, sevgim sonsuza deðerdi. çok eskilerde kaldý senin sevgin. benimki dünde, bugünde yarýnda, geceleyin yataðýmda, gündüzümde yastýðýmda. velhasýlý unutuldum unutulurken bilemedim unutmayý.

sen þimdi nerelerdeysen gel ve açýkça sun þefkatini. çünkü Mikail'in gayretiyle ayaktayým. O'nun suyuyla, topraðýyla, havasýyla.. çünkü dayanma gücüm kalmadý hayata. hayatýmýn odak noktasý senken virgül attýðýmýz yerden dönmek beklenir. öylesine kokuna hasret ki bu can deniz, güneþ, çay demi neþe katamaz oldu bana. bilirsin en sevdiðim üçlüdür bu. en sevdiðimin yanýmda oluþuyla anlam bulan.