Hüzünlü Günlerim
Hüzzam þarkýlarýnýn naðmeleri
Bir hüzün seli gibi akarken gönlüme
Nice olumsuzluklar dizilir
Gözlerimin önüne
Karlar beyaz bir çarþaf gibi
Serilince kentin üstüne
Soðuyan hava olumsuzluklarý yýðdý
Altýndan kalkýlamasýn diye
Minik kuþ buz altýndaki yemi
Var gücüyle gagaladý
Alamadý
Balkonlara uçtu bir kýrýntý bulurum umuduyla
Sert poyrazda savruldu oradan oraya
Zor attý kendini kuytu bir yere
Donup ölmektense
Açlýðý çekti sineye
Sefa koymuþlardý çocuðun adýný
Tüm ömrü sefalý geçsin diye
Dilek tutmadý
Çocukluðunu yaþayamadan
Sokaklarda buldu kendini
Açlýk ve sefalet içinde
Umutlar sokaklarda tükenince
Tinerler baliler oldu umudu
Soðuk bir gecede yorgun bedeni
Yokluða yoksulluða dayanamadý
Minik kuþ kadar bile olamadý
Sýcak bir mekan bulamadý
Teslim oldu soðuða
Daha fazla direnemedi
Sabaha karþý buldular cansýz bedeni
Vah!!! Yazýk oldu dediler
Bu zamansýz ölümdeki nedeni
Bilmek istemediler
Bir de utanmadan
Çocuklar ölmesin derler
Hani nerede bu sosyal devlet
Hani nerede yardýmseverlik adýna
Televizyonlarda boy gösterenler
Vah!!! Demekle döner mi gidenler
Giden gider kalan saðlar bize yeter
Bu düzen böyle kurulmuþ
Deðiþtirmeye kimin gücü yeter
               Özcan NEVRES