Bir zaman sonra acýtmaz derler. Baðýþýklýk kazanýrmýþýz, aldýrmazmýþýz. Böyle de yaþamayý öðrenir, böyle de devam edebilirmiþiz. Özlemez, anmaz hatta hatýrlamazmýþýz.

Ýlk zamanlar bile öyleymiþ. Hissetmiyorsunuz.. Sýkýntý gibi yüreðiniz sýkýþýyor ama hepsi bu. Aðlayamýyorsunuz bile... Düþünmüyorsunuz.

Ne zamandý hatýrlamýyorum, aðlamýþtýk. O kadar çok aðlamýþtýk ki býrakmýþtýk ucunu bazý hislerin... Hissetmesek de olurdu, nasýlsa hepsinin yerine aðlamýþtýk. Kaybettik sonra o pýrýltýyý da. Aramadýk da...

Daha dündü, hatýrlýyorum; korkmadýðýný haykýrýyordu boþluða. Korkmuyorum, geleceksen gel! Sinmiþtim köþeme, bacaklarýma sarýlmýþ, düþmemek için tutarken kendimi... Fýsýldadým bende; korkuyorum ben.

(1)