Gri ve üzgün bir kentten yazýyorum,
Griliði devletli'liðinden, üzgünlüðü gri'liðinden...

"Mutluluk çok ötelerde þimdi, nedensiz isteksizliði ile vermekten çekindiði bizlere" demiþti Arkadaþ

Her sabah uyanýyor olmak yaþama baðlýlýðýmýz, acýyý hissetmek deðil þartýmýz: içinizin acýmasý... Olurda karýþýrsak þýkýr þýkýr dolaþan insanlarýn arasýna, numara yaparýz biz de, hep zamanýn ve mekanýn dýþýnda kalan bir yanýmýza raðmen , Sonra dönerken evimize "ne iþimiz vardý ki orada, niye dönmedik ki hemen kendimize" diye içerleniriz.
Çýðlýk çýðlýða bir sessizlik sýzar içimize, sonra çýkar, çarpar insanlarýn suratýna, gökyüzüne, topraða, suya, kimse duymaz sesini, kocaman olur döner bize, ne zordur onu içimize sýðdýrmak, bilemezsiniz... Siz , hislerinizi, inançlarýnýzý, bedenlerinizi, gözlerinizdeki bakýþý, dudaðýnýzdaki gülümsemeyi pazarlamayý bilirsiniz. Mülkiyetçiliðiniz, kýskançlýðýnýz, hýrslarýnýz, entrikacý ruhunuz sponsor olur size. Kolay deðildir elbet þov dünyanýzda tutunmak. Ama biz sizden daha çok eðleniyoruz bunu bilin, Mesela hep geç kalan 92G otobüsünün adýný 92 Yumuþak G koyuyoruz eðleniyoruz, Ezberiniz bozulup da "hýýýý" dediðinizde eðleniyoruz. O kadar çok sýkýlýyoruz ki ortada sýkýlmak diye bir þey kalmýyor , eðleniyoruz. Bizim için üzülmeyiniz, biz sizin için üzülmüyoruz. Neticede hepimiz ölüme karþý hileler içinde biçare yaraýklarýz.

Siz de biliniz, "Aslolan Hayat" sa da tek gerçek ölüm. Ama unutmayýn her gerçek doðru ve haklý deðildir?! Ölmek de en az yaþamak kadar sýkýcý olsa gerek, düþünsenize , kendi cenaze töreninize katýlýyorsunuz ama hiç birþeyden haberiniz olmuyor! Büyük haksýzlýk, týpký kendi hayatýnýzý yaþayamamanýz gibi...