Yokluðun, sinemin ýssýz deryasýnda
Her ne kadar yavaþ olsa da sýzýyla
Tarumar olmanýn hazzýný sarsýntýya
Býrakýyordu yüreðimi, sensizliðinde

Deðil elbette seni anmak muradým
Anmadan da sana kanmaktýr arzum
Kaldým yine sensiz sesliði yaþadým
Biçareliðimde periþan bir hazandým

Olsun yeter ki sen üzüntü yaþama
Sevda meþkinin hasretinde kalma
Sen dilediðin aþkýnla dilediðini yaþa
Sen bana aldýrma, derdimle kalma

Mademki sen beni kandýrmadýn aþka
Sen kan, kal daim tercihindeki aþkla
Sen hayýflanma, vicdan acýsý yaþama
Sen hiç anmasan da, sen aþkýný yaþa