Kim demiþ yalnýzlýk paylaþýlmaz diye?
Kendimle paylaþýyorum,
Tek kiþilik yalnýzlýðýmý.
Toprak kokuyor gece.
Küçük cep radyomda çalan melankolik müziði
Bastýrýyor çadýrýmýn dýþ cephesine
Vuran yaðmurun yankýsý.
Dýþarýdaki ayaza inat
Sýcak tutuyor çadýrýmý,
Denizci fenerimin loþ ýþýðý.
Ve toprak kokuyor gece.

Tek kiþilik bir yalnýzlýk ordusuyum
Islak gecede.
Ve tek þahidiyim nasýrlaþmýþ yalnýzlýðýmýn.
Toprak kokuyor gece.
Dalgalarýn sesini duyuyorum
Uðruna millerce yol katettikleri
Sahile kavuþmanýn coþkusu var seslerinde.
Oturup bir teknenin kenarýna,
Rakýmý yudumlamak geçiyor içimden.
Sevdiðim kadýn elini uzatýyor.
Ama, çok uzaklarda kaldý,
Mümkün deðil o kadar uzaða eriþemem.
Fenerimin parafini bitmek üzere,
Sabahý selamlarken ilk aydýnlanmalarla.
Ve topak kokuyor gece.