skisi kadar sýkboðaz etmiyordu artýk kadýný. Fakat bu kez evinin odalarýna kameralar yerleþtirmiþ ve oturduðu yerden, hareketlerini rahatça izleyebiliyordu. Temizlikçi kadýn, olup bitenden habersiz olduðu için hanýmýndaki bu deðiþikliði iyiye yorumlamýþ ve onun ruh saðlýðýnýn düzelmeye baþladýðýný düþünmüþtü. Bir akþam evin iþlerini bitirdikten sonra Ayþe Haným’a hazýrladýðý kahveyi sunarken; - “ Haným’ým, yarýn akþam oðlumun düðünü vardý da. Acaba þeyy diyorum…bizimle gelmek ister misiniz?” Ayþe Haným, “ Olur kýzým. Tabiî ki gelirim” diye cevapladý kýsaca. Ertesi gün iþe erken gelen kadýna izin vererek o gün çalýþmamasýný istedi ondan. Fakat düðüne gelemeyeceðini de ekledi sözlerine. Düðün hediyesi olarak geline güzel bir gerdanlýk almýþtý. Temizlikçi kadýn hediyeyi mahcup bir þekilde kabul etti. Hanýmýnýn mazeret bile göstermeden düðüne gelmek istememesine içerlemiþti ama bunu belli etmemeye çalýþtý. Aslýnda halini pek beðenmese de seviyordu bu yaþlý kadýný. Tavýrlarýnda her þeyi kontrolü altýnda tutmak isteyen titiz bir insanýn kararlýlýðýný, disiplinini görüyordu. Mutsuzluðunu, yalnýzlýðýný çevresindekilere biraz kýrýcý bir þekilde hissettiriyordu ama ne de olsa yalnýz bir kadýndý iþte.
Bu olayýn üzerinden bir süre geçtikten sonra her þey unutulmuþ, eski günlere geri dönülmüþtü. Temizlikçi kadýn için Ayþe Haným’ýn evinde yine zor günler baþlamýþtý. Ayþe Haným, bir gün altýn gerdanlýðýnýn çalýndýðýný ileri sürmüþ ve karakola baþvurmuþtu. Temizlikçi kadýn her ne kadar bu gerdanlýðýn hanýmýnca düðün hediyesi olarak verildiðini söylese de bu pek inandýrýcý olmamýþ ve kadýn tutuklanmýþtý. Bu gün, Yaþlý Kadýnýn çevresinde bulunan insanlardan birinin daha eksildiði bir gün oldu.
Þule Haným, “ aðzýna saðlýk Betülcüðüm” dedi. – “ Vallahi olacak olanlar sana malum oluyor kýz. Geçen hafta da falýma bakmýþ, “size uzak bir yerden misafir geliyor” demiþtin. Bak iþte Jülideciðim burada. Tâ Amerika’dan ablasýný ziyarete gelmiþ. Haydi, sana zahmet bir de onun kahve falýna bak, bakarsýn buralardan bir yerden bir kýsmeti falan çýkar kýzcaðýzýn” diyerek tamamladý sözlerini. Sonra göz ucuyla muzipçe kardeþine baktý. Sanki yüzünün alacaðý ifadeden bir þeyler anlamak istiyor gibiydi. Betül Haným rahat bir tavýrla çoktandýr kapatýlmýþ olan fincaný eline almýþ, bakmak üzere aðýr, aðýr çeviriyordu ki kapý zili aralýksýz bir þekilde sürekli çalmaya baþladý. Þule Haným, heyecan içinde kalarak kapýyý açmak üzere alt kata koþtu. Bu arada Betül Haným, kýsa bir sessizlikten sonra Jülide’ye uzun, uzun kahve falýnda geleceðine dair gördüklerini anlattý. Söz arasýnda bu alýmlý genç hanýmýn gönlünün hâla boþ olduðunu, idealleri uðruna gece gündüz çalýþmaktan etrafýnda olup bitenleri fark etmediðini anladý. Ona tam yakýnlarýndan olan bir delikanlýyý anlatmak üzereydi ki Þule Haným’ýn öfkeli baðýrýþý ve ardýndan gürültüyle kapanan dýþ kapýnýn sesini iþittiler. Þule Haným yanlarýna geldiðinde öfkesinin tesiriyle titriyor ve “ Yaþlý bunak seni” diye baðýrýyordu. Sonra olayý kýsaca özetledi; yan komþularý Ayþe Haným, Þule Haným’ýn küçük oðlu Ali’nin bahçesine düþen topunu önce keserek parçalamýþ ve sonrada çocuðu dövmek üzere kapý giriþine kadar kovalamýþtý onu.
Ayþe Haným’ýn gittikçe garipleþen tavýrlarý, çevresindeki insanlarýn azalmasýna neden olmuþtu. Komþularý onu “ geçimsiz yaþlý bunak” diyerek çaðýrmaya baþlamýþlardý.