Bir takým þeyler görürsünüz ve "Niye?" diye sorarsýnýz. Ben ise bir takým þeyler düþlerim ve "Niye olmasýn?" diye sorarým. -George Bernard Shaw
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
HAYAT GIDIKLANMAYA BAÞLADI.... Sesini duyuyorum uzaðýmdan... hayat gýdýklanmaya baþladý yine... deðiþenlerin yerine koyduklarýmdan sanki pek de hoþnut deðil.. kurcalýyor bazý þeyleri.. yanlýþ parçalarý ýsrarla yerine oturtmaya çalýþan zavallý puzzle oyuncusu... ben deðilim yaratmaya çalýþtýðýn... aykýrý bir benlik durmuyor bu ruhta... sýradanlaþmak da pek mümkün deðil.. arada bir yerlerde buluþmalýyýz seninle... ortasý yok mu bunun??? Hayat, dalga geçme benimle !!! Kimlik arayýþýnda tanýþtým kendimle... Oysa hep ‘kimliksizim’ deyip durmamýþ mýydým?? ZAMAN.... nasýl da belirsiz deðil mi? Belki iki ay öncesine kadar ben bile tanýyamazdým parçalanmýþ yüzümü.. Þimdi de net deðil, boþa karýþmasýn aklýn... Ama ýþýðý seçebiliyorum artýk... Kaybediþin eþiðinde, nasýl da bocaladýðýmýn farkýna vardým. ‘Hiç’ olmak gibi bir ütopyam vardý... yerine baþka þeyler koymaya çalýþýyorum þimdilik... ‘herhangi bir þey’ olmak gibi mesela.. söyleyeceklerim bitmedi daha... ÝZLÝYORUM SENÝ..... Korkmadan yaþayabilmek adýna vazgeçtiklerimi çýkartýyorum sandýklarýmdan... Umurumda olmadan.... senden korkmadan.... ölüme teslim olmadan... açýldýðým kadarýyla bana kafi geldi yaþadýklarým... çünkü tümü anlamsýz ve kaybetmeye mahkum olanlarýn yapacaklarý þeyler.. ama oyun bitmedi henüz... izliyorum seni hayat... elbet bir açýk kapý býrakacaksýn bana da... eskisinden daha güçlü dikileceðim karþýnda... Belki bir aþk sunacaksýn bana, camdan bir tepsinin içinde... Belki varoluþumun anlamlý bir açýklamasýný buldurmakta karar kýlacaksýn... Belki sen hiçbir þey yapmayacaksýn... Kendiliðinden olacak her þey.. EKÝM 2004 ZAMANI GELDÝ.... Þimdi sana sesleniyorum ey sevgili.... Geliþiyle her þeyi deðiþtiren ve bu yarým kalmýþ ruhu tamamlayan sevgili... Artýk seni izliyorum... Tebessümündeki ýþýðý... Aniden yüreðime dokunuþunu ve ruhumu doyuruþunu... Ýnan, bir mucizeyi izler gibi izliyorum... Ýþte bu sonu bitimsiz maviliðe açýlan masalýn kahramanlarý olduk seninle... Ver elini güneþ, ver elini mavi, ver elini aþk... ellerinde küçülüp kaybolmak geçiyor içimden... sonsuzluðun bu muðlak ve dolambaçlý yollarýný düzleþtiren, dokunduðu her yeri ( ki çürümüþ uzuvlarým var biliyorsun) güzelleþtiren asil ruh... Kesiþen yörüngelerimiz bizi ‘bir’leþtirdi. Þimdi, sen nefes almadan nefes alamayacakmýþým gibi hissediyorum... Zamaný geldi.... Güne yanýnda, gülümseyerek uyanma halleri var þimdi günlüðümde... gün içi (bolca) seni düþleme nöbetleri... saatlerin bir türlü mesai bitimine kavuþmamasý sendromlarý... telefon her çaldýðýnda ‘arýyor iþte’ diye yerinden zýplamalar... ve sonunda geceye koþan gün, gülümseyiþine koþan ben.. Zamaný geldi... Ruhunu ruhuma karýþtýrýp, herkesin ayrý söz (ya da düþ) coðrafyalarýnda tanýmladýðý ‘mutluluk’ tariflerine bir yenisini daha katmanýn zamaný geldi... Buzdolabýnýn üzerine yapýþtýralým... Mýknatýsla metal arasýnda kalsýn aþkýmýz; ellerimizle yüreklerimiz arasýnda, seninle benim aramda... DÜÞ MÜSÜN YOKSA GERÇEK MÝ? Tesadüfler, bazen hayali imgeleri bile gerçek kýlabiliyor... ‘Düþledim ve oldu’ mu desem, yoksa aramýzdaki bu garip çekim, zaten özümüzde yýllardýr vardý da keþfedebilmek için karþýlaþma anýmýzýn gelmesini mi bekliyordu desem ? Sen anlatýrken, su olup akmak istiyorum gözlerinden içeri... Sonra sesinin armonisine karýþýp kývrýlarak kaybolmak dimaðýnda... Ýki kiþilik bir dünyanýn kapýsýndan içeri girdiðim anda anladým; sen bir mucizeyi ya da bir ütopyayý gerçek kýlabilecek kadar düþsel bir imgesin.. Ne kadar çeliþik bir ifade deðil mi? Ama aþký yaratan karmaþa deðil mi? Düþle gerçek seviþmeye baþlamadan ortaya çýkmaz aþk... Senin yüzünde belirmiyor mu o çocuksu ve kýrýlgan ifade... Ardýndan korkuyla karýþýk hayranlýk duyduðum zekanýn iþaretçisi o mimikler de sana ait... Belki aþk kapýmýzý týklatmaya baþladýðýndan beri biraz tedirginim. Çünkü uyanacakmýþým gibi geliyor bazen.. Düþ mü yoksa gerçek mi olduðunu anlayamadýðým zamanlarda korkuyorum, ya sadece hayal ediyorsam seni... Ne olur çimdikle beni... Gerçek olamayacak kadar güzel bu yaþananlar... .......................... düþe düþtüm ardýndan gerçeðe aydým ama anladým ki sen zaten görebileceðim en güzel düþsün ... .............................. Ayþegül Metin
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Ayþegül Metin, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |