Benim adým

Benim adým hüzün
Semanýn eteklerine asarým en ýslak matemlerimi
Güz mevsiminin tepesinden düþerim baþ üstü
Yinede uslanmam

Benim adým çýðlýk
Kah ýþýldarým enginlerden,
Kah intihara düþerim çýðlýklarýmla
En sert kayalýklarda bölünürüm
Yinede uslanmam

Benim adým kan
Gülün kýrmýzýsýna sevdalýyým
Aþka her dokunuþumda kanarým
Yinede uslanmam

Benim adým gece
Örtünürüm en çýkmaz uçurum gölgeleriyle
Herkes kaçar zifirimden
Bir parmak çýkarýr gözlerimi
Kör olurum
Yinede uslanmam

Benim adým han
Sevdalý yolcular bende konaklar
Herkese yer var, bir kendimi sýðdýramam
Açýkta kalýr üþürüm her seferinde
Yinede uslanmam

Benim adým özlem
Her anneye evlat,
Her evlada anneyim ben
Serpilir giderim gurbetin yollarýna
Yar göðsünden düþerim kor ateþlere
Yanarým
Yinede uslanmam

Benim adým mavi
Bazen hýrçýn bir dalgayým denizlerde
Bazen buharla tutunurum gökyüzüne
Ansýzýn dökülürüm boþluða
Daðýlýrým
Yinede uslanmam

Benim adým güz
Dile kolay, mevsimim ben
Tüm zemheri benden düþer doðaya
Titrer yüreðim yarsýz gecelerde
Ararým, bulamam sýðýnacak tek liman
Aldanýrým gülün masumca duruþuna
Batar dikeni her seferinde
Acýrým, kanarým
Yinede uslanmam

Benim adým ayrýlýk
Ayrýlýklarýn en uzun yoluyum vakitlerde
Bazen gözde yaþ, bazen dilde sitemim
Býrakýlýr, terk edilirim her seferinde
Yinede uslanmam…