Kim tevazu gösterirse Allah onu yüceltir
Kim de kibirlenirse Allah onu alçaltýr

     
     Dün itibariyle güzel bir kitabý bitirdim. Kitap Seha Neþriyat’tan çýkmýþ; insana, tasavvufa iyiliklere, kötülüklere, dar-ukba’ya dair hoþ bir eser. M.Zahit Koktu (r.a)Hazretlerinin muhtelif zamanlardaki sohbetleri cem edilmiþ ve halkýmýzýn istifadesine sunulmuþ.

Oradaki bir nasihati ve onun –kendimce-açýlýmlarýný sizlerle paylaþmak istedim. Hz. yine bir büyükten aktarýyor. Buyuruluyor ki “Ýnsanlar içinde insanlardan biri ol, falan geliyor demesinler”

Ne güzel bir ölçü. Öyle deðil midir zaten. Hangimiz kibirlileri; malýyla, evladýyla , ya da toplumsal statüsü ile böbürlenen kimseleri severiz?Ya da onlar açýsýndan bunu soralým.Kaç tane dostlarý’hadi’dediklerinde sorgusuz sualsiz peþlerine düþebilecek can yoldaþlarý vardýr? Bir þekilde insanlar etraflarýndan ayrýlmýþtýr. Atlatýlmak, ricalarýna kibarca mazeretler bulunmasý belki de alýþtýklarý þeylerdir.

Son devrin gerçek ilim adamlarýndan A.Fuat Baþgil Hoca “Gençlerle Baþbaþa”adlý kitabýnda öyle diyor : Kibirli insan sarýmsak kokan aðýz gibidir.

Tevazu sahipleri ise belki de ruhi anlamda en önemli ihtiyaçlarýný çok da fazla bir þey yapmadan gidermektedirler. Çünkü onlarýn seveni, sokakta adýný bilmese de halini hatrýný soraný , baþýna bir iþ geldiðinde arayanlarý vardýr.Onu tanýyanlar için belki de çok da fazla bir þey yapmamýþtýr ;ama sýcak bir merhabasý,içten bir gülümseyiþi zor zamanlarda candan sarýlýþý yetmiþtir .Yani tevazularý,yani samimiyetleri

En Emin’e emanet olun.