Bir zamanlar Ömür adýnda küçük bir çocuk yaþarmýþ. Tek hayali, renk renk tüyleri olan bir kuþa sahip olmakmýþ…

Küçük Ömür’ün bu isteði o kadar güçlü imiþ ki her gittiði yerde, aðaçlarýn arasýnda hayal ettiði kuþa rastlamakmýþ. Küçük Ömür’ün bu isteði, içinde sönmek bilmeyen bir yangýnmýþ adeta. Her an bu kuþa rastlaya bileceðini düþünerek de, kendine fileden uzun saplý yakalama kepçesi yapmýþ. Bu kepçeyi yapmak, Ömür’ün 2 günü almýþ. Sonunda istediði kepçeyi yapmayý baþarmýþ. Bellimi olurdu, hayalinde ki kuþa her an rastlaya bilirdi ve hazýrlýklý olmasý gerekirmiþ. Sadece yakalama kepçesi deðil, kuþu evinde muhafýza etmesi için bir de kafes gerekliydi kendisine. Akþamlarý babasýnýn ve annesinin yardýmýyla güzel bir kafes yapmýþlardý.

Þimdi küçük Ömür’ün tek yapmasý gereken hayalinde ki kuþu her yerde aramakmýþ. Böylece, günler, haftalar hatta aylar geçmiþ. Küçük Ömür, hayalinde ki kuþa rastlama yamamýþ. Herkes küçük Ömür’ün bu hayalden vazgeçmesini istemiþler, çünkü küçük Ömür, her gittiði yere, yakalama kepçesini de yanýnda götürüyormuþ. Annesi ve babasý oðullarýnýn bu kuþu bulamamýþ olmasýna hem üzülüyor, hem de bu yakalama kepçesini yanýnda getirmesinden rahatsýz olmaya baþlamýþlar. Fakat küçük Ömür hayalinde ki kuþu bulacaðýna olan inancý hiç bitmemiþ. Küçük Ömür, o kuþu çok istemiþti ve insan isterse mutlaka baþarabilirdi. Anne ve babasý onun bu ýsrarlý çocuk davranýþýndan sýkýlmýþlar onu kendi haline býrakmýþlardý.

Bir sabah, küçük Ömür, yataðýnda uyurken kuþ sesleri duþmuþ, sanki içlerinde öyle biri varmýþ ki diðerlerinden farklý ötüyormuþ. Küçük Ömür heyecanla yakalama kepçesini kapmýþ ve bir solukta evlerinin bahçesine çýkmýþ. O farklý ötüþü bir daha duymuþ, yüreði heyecanla çarparak, sesin geldiði yöne çevirmiþ yüzünü ve dikkatlice dallarýn arasýna bakmýþ. Bir de ne görsün, o hayalini kurduðu ateþ kýrmýzýsý, deniz mavisi, yaprak yeþili kuþ durmuyor mu? Yüreðine sanki tokmakla vuruluyorlarmýþ da davul gibi ses çýkarýyor ve minik yüreði dýþarý fýrlayacakmýþ gibi çarmýþ. Heyecanlý yüreði, kuþu yakalamak için sabýrsýzlýkla göðüs kafesini zorlamýþ. Küçük Ömür, elinde tuttuðu yakalama kepçesini kuþu yakalamak için uzattýðýnda kuþla göz göze gelmiþler. Kuþ sanki Ömür’e “Beni isteðin için geldim.” dergi bakmýþ ve uçup kaçmak için hiç bir þey yapmadan öylece durmuþ konduðu dalda.

Küçük Ömür yakalama kepçesinden kuþu elinde aldýðýnda, hayalinin gerçek olduðuna inanamamýþ. Sanki zaman zaman kuþuna kavuþtuðu rüyalardan biriymiþ de uyandýrýlmaktan kormuþ. Kuþu elinde koþarak evlerinin kapýsýnýn zilini çalmýþ. Annesi oðlunun elinde ki kuþu görünce o da inanamamýþ! Oðlunun sevinçli yüzünü görmek onu mutlu etmiþ. Küçük Ömür daha önceden yapmýþ olduklarý kafesine koymuþ kuþunu. Babasý da seslerinden uyanýp, yanlarýna gelmiþ. Kafesteki kuþu görmüþ. “ Aferin oðluma, vazgeçmeyip sonunda hayalinde ki kuþunu yakalamýþsýn.”demiþ ve oðlunu alnýndan öpmüþ.