Zaaflar, Aldanýþlar

Devir deðiþti diyor, dinlediðim masallar.
Gözlerimle gördüðüm, tek deðiþen insanlar.

Oysa ki bilinen,
Devirler deðiþip de yýllar ilerledikçe,
Ýnsan tekâmül eder hem insanlýk yükselir.

Bilinenin tersine,
Hayatýn manzarasý,
Öfke, sevgi yan yana,
Kýyasýya yarýþta..

Ýnsanlar, cahil cesaretiyle,
Yürüyor, yana yakýla,
Medeniyete ulaþacaðým diye,
Geri geri adýmla, gidiyor gerilere,
Zaaflarýnýn peþinde..

Bitkin, yorgun aðýr aðýr, aþarken dere tepe,
Gerçek medeniyetten uzaklaþýp gitmekte;
Cehalete, zülmete kayboluþ mahvoluþa,
Yüz yýllar öncesine...

Kudretleri arttýkça, hýrslarý çoðalýyor.
Mikroskoplar altýnda, kendisini arýyor.

Benim gerçeðim diye,
Solucanlarla ortak yanlarýný buluyor,
Aldanýþý baþlýyor,
Ýlmin, aklýn temkinli soðuk penceresinden,
Sözde gerçeklerine, bakarak avunuyor.

Hakikat,
Ne kadar uzaklaþmýþ olsa kendinden insan,
Yine insan olmaya, istidatlý bir hayvan.
Zaaflar, aldanýþlar olamaz gerçeðimiz,
Biz insanýz, insanlýk biricik hazinemiz.

Eðirdir