Sen giderken yýldýzlar hüzün içinde
Saçlarým tek tek haþyet hiddetinde
Sesim çýkmaz, rüzgâr çok esse bile
Koþuyorum akan yaþlarýn nefesinde

Hal kalýr mý heyhat þevk iflas edince
Yýkýlan bedenim düþmelerin eþiðinde
Sinem kanarken tende görünen leke
Bir sevdanýn hazzýnda efkâr þaheseri

Yerden yükselen toz içinde ki toprak
Bir merhametin þefkatiyle kucaklýyor
Her bir yanýmý mest ediyor el veriyor
Sen giderken acýma o vefa gösteriyor

Düþlerin çalýnmýþ sanki aðlasan hani
Gidiyor iþte salýnarak bakmayacak ki
Yeis içinde nefes olarak, hep kalacak
Bir gün anlayacak, vakit kalmayacak

Kaybolmak istiyorum o karanlýklarda
Bütün hiddetimle gitme desem sana
Sen dinlemeyerek çekip te gideceksin
Aþkýmý karanlýða býrakarak akacaksýn

Mademki dinlemiyor çekip gidiyorsun
Hadi durma vur yüreðime gözyaþlarýný
Perdelerini kapat kirpiklerimin açmasýn
Bakmasýn bir daha, açýlmasýn sevdalara