“Seni seviyorum...” diyor mesafeleri yýkan yüreðim. Aramýzdaki engellerden kurtulana kadar beklemeye karar vermiþ... Hem de gelmeyecek olsan bile bekleyecekmiþ...
Kýzamýyorum sana... Beni bekletebildiðin kadar beklet; hatta daha da engeller koy önüme... Kalbim hesapsýzca aþacak hepsini, sana ulaþamayacak olsa bile sonunda...
Ýlk kez senin için yanýyor kalbim ve ben ilk kez karþýmdaki adam için eriyorum... Sevgimin üstünü örtmeye çalýþ istediðin kadar, nefreti de öfkeyi de aþka çevirdim ben. Bir özlem bir de aþk var bu kalpte hissedilen...
Ne kadar uzakta olursan ol, yetiþeceðim... Kalbimle alacaðým mesafeler, sen yenilesen de bitecektir birgün.
“Etraf ne der?” korkusu sinmiþ yüreðimi, bu aþkýn baþýnda temizledim ben... Her þeyi sildim, her þeyi unuttum. Bir aþkýný atamadým içimden.
Ýmkansýz olduðunu düþünmek bile mutluluk veriyor... Kaybetmek de kazanmayla eþitlendi bu aþkta... Önemli olan seni sevmekse, gelmesen de bekleyeceðim...