Keþke farklý bir zamanda karþýlaþmýþ olsaydýk seninle. Aklýn –kalbin deðil belki ama- baþkasýna aitken nasýl yanýma çekmek isteyebilirdim ki seni?

Gidiyorum biliyorsun. Uzun bir yolculuk olacak bu… Art arda tebdil-i mekanlar yaþayacaðým. Seni býrakacaðým bu þehre. Hiç yaþanmamýþlýklarýmýz olacak bizim. Hep eksik bir þeyler kalacak bedenimizde.

Çok kolay aslýnda þu kýsacýk zaman diliminde yan yana olmamýz. Senin kafan böylesine karmaþýk, böylesine dumanlýyken; benim katýþýksýz sevgim nasýl da cazip geliyor sana deðil mi? Her bunaldýðýnda telefonumu meþgul etmen de bu yüzden ya? Üzülmeni istemiyorum. Üzmesinler istiyorum seni. Ama her iç acýsý çektiðinde teselliyi bende bulman, çocuksu bir þýmarýklýkla göz yaþlarýný gizleyip anlatman –sýnýrsýzca anlatman- nasýl bencilce bir mutluluk sýzdýrýyor içime bilemezsin. Gözlerinden ötesini görebiliyor olmam öylesine farklý kýlýyor ki beni. Farkýndasýn bunun biliyorum; ama ýsrarla sana belli etmemeye çalýþýyorum daha fazlasýný. Kötülük yapýyorum öyle deðil mi? Gideceðimi söylüyorum defalarca. Ve dönmeyeceðimi….

Israrla neden dokunmaya çalýþýyorsun yüreðime? Evet ben bunu yaptým, kabul ediyorum. Ýþledim kalbine senin. Ama emin ol elimde olmadan oldu. O geceyi hatýrlýyorsun di mi? Tüm tarihimizde olduðu gibi yine ansýzýn yan yana gelmiþtik seninle. Sýrt çantamý taþýmayý teklif etmeseydin bu noktaya gelmeyecektik. Suçlu sensin belki de.

Aðladýðýný gizliyordun benden. ‘Bekliyorum sadece’ dedin. ‘zaten bu þehre geldiðimden beri hep bir þeyler bekledim ben’. Dudaklarýn nasýl titriyordu biliyor musun? O anda sarýlmak geldi dudaklarýmla dudaklarýna. Seni neyin aðlattýðýný soramadým. Çünkü öfke denen rezil þey büyüsün istemedim içimde. Kýzacaktým, kin duyacaktým aðlama sebebine. Þimdiyse þükran duyuyorum, emin ol. Beklediðimiz gelmedi. Ýyi tanýmýyordum da seni. Kekeleyerek sorabildim : ‘yürüyelim mi?’ Cevap vermedin. Sadece koluma dokundun sýrtýmdaki çantayý aldýn. ‘yorulma’ dedin usulca.

Ölümden bahsettin önce uzun uzun. O anda ölmüþ olsan mutlu olacaðýný fýsýldadýn kulaðýma. Güçsüzlüðünden bahsettin. Dinliyordum seni. Ama öylesine uzaktan dinliyordum ki…

Nevizade’ de yürümek pek de iyi bir fikir deðildi belli ki. Gülüþen insanlara bakýp iç geçirdiðini fark ettim. Nasýl üzmüþlerdi seni böyle, nasýl canýný yakmýþlardý da sen bana sarýnývermiþtin umarsýzca?

Suskundum.

Ýçimden bir þey söylemek gelmiyordu o anda. Sonsuza kadar dinlemekti tek arzum. Kýskanmýþtým belki de bilmiyorum. Kocaman yüreðindeki sevginin tek sahibi olmanýn insana gurur verecek bir þey olduðunu düþünmeye baþlamýþtým. Her þey böylesine boyalýyken o ýþýltýlý caddede, sen haddinden fazla duruydun. Soru sorma istiyordum hiç. Sadece konuþ, anlat ben de seyredeyim istiyordum bir masal gibi.

‘ Bir þeyler söyle’ dedin. Yanýt veremedim. ‘ne yapmalýyým sence, çok caným acýyor’ deyince dayanamadým. O anda sarabilirdim seni sýmsýký. Hissedebilir miydin bilmiyorum içimdeki heyecaný. Emin olduðum tek bir þey var: o anda sarýlsaydým sana, benim olacaktý kalbin, aklýn, mantýðýn. Yok yok … Benim olmayacaktý. Sen öyle zannedecektin o an için. Belki aþýk olduðunu bile düþünecektin bana. Sana zarar vermenin en haþin yolu olurdu bu. Mesafeyi uzaktan korumalýydým. Aðzýmdan güçsüzce, seni de tatmin etmeyecek tek cümle çýkabildi:
‘Her zaman ektiðini biçemezsin.’

Aniden bir þeyler oldu sonra. Derin bir uykudan uyanmýþ gibi irkildin. ‘senin vaktin var mýydý ki kafaný þiþirdim senin de’ dedin diþil utangaçlýðýnla. Sabaha kadar hiç bi iþim olmadýðýný söyledim. Ve bunu söylediðim anda piþman oldum. Yakýnlaþmamalýydýk çünkü birbirimize. Tamamen benim ahlaksýzlýðým kabul ediyorum. Sen zaten her detayýnla baþkasýna aittin…O kadar belli ediyordun ki bunu, belki de beni durduran þey hep bu oldu.

Konuþmaya baþladým sonra. Kendi hayatýma dair uydurma aþk hikayeleri yazýp, yönettim. Oyalýyordum ama seni. Benim hikayelerimi dinledikçe beni onaylýyor, ayný þeyleri hissettiðimizi tekrarlayýp duruyordun. Ýçten tepkiler veriyordun hazin aþk öykülerime. Üzülüyordun benim için. Sonra ‘üzülme’ diyordun. ‘canýn çok yanýyor filan ama hiçbir þey gitmiyor sevginden.’

Belli ki yorulmaya baþlamýþtýn. Sona gelmiþtik, farkýndaydým. Güneþ hafiften ýþýmaya baþlamýþtý zaten. Üþüyordun, sesin kýsýlmýþtý. Aðlamaktan baþýnýn aðrýdýðýný söyledin.

‘Keþke her þey bir rüya olsa’ dedin.’keþke rüya olsa da uyandýðýmda ilk gördüðüm þey onun yüzü olsa’ … Son cümlelerin bunlar oldu ayrýlýrken. Ýçten bir teþekkürü de iliþtirdin hemen arkasýndan. Seni böyle bir zamanda yalnýz býrakmadýðým için minnettar olduðunu vurguladýn. Oysa bilmiyordun ki ben seni deðil, kendimi yalnýz býrakmamýþtým.

Ýçim burkuldu sen giderken. Bir daha görüþemeyecektik. Bir daha bir tesadüf bir araya getiremeyecekti bizi. Zaten görüþmemeliydik de. ben gidecektim birkaç aya kadar. Dönmemek üzere gidecektim. Alýþtýrmamalýydým seni kendime…

Ýþte o geceydi birbirimizin hayatýna yerleþtiren bizi. Hep lanet okuyorum zamansýzlýðýmýza. Sonraki görüþmelerimizde de kýrgýndýn hala. Anlaþýlan bitmeyecekti hiç kýrgýnlýðýn ona. Gel desem, benim ol desem olacaktýn. Ýhtiyaç duyduðun þey benim sana beslediðim sevgi ve alaka karýþýmý ‘madde’ydi çünkü. Mutlu olurduk, yaþardýk birbirimizi sualsizce. Yüreðinin yanýklarýna su serperdim. Derin derin nefesler alýr, huzursuzluðunu giderirdin. En önemlisi o kocaman sevginin kimselere deðil sadece sana ait olduðunu; böyle saf bir duyguyu yüreðinde yaþatabilmenin nasýl bir hüner olduðunu fark ettirirdim sana. Ama vaktimiz yoktu iþte.

Kahretsin ki sýnýrlý zamanlara oynuyorduk. Baðlanmamalýydýn bana, baðlanýrsan kopamazdýn. Býrakýp gitmeye kalbim dayanmaz, ayný acýlarý ben de yaþatamazdým sana. Uzak oldum bu yüzden hep –olabildiðimce-.

Artýk sayýlý saatler var bu þehirde geçireceðim. Nasýl bir hayat bekleyecek bilmiyorum beni. Belki her þey tamamiyle deðiþecek. Belki de mutsuz olup döneceðim geriye. Tek bildiðim, geçirdiðimiz kýsacak zaman dilimlerini unutmayacaðým. Ulaþýlamayanýn çekiciliði cezbedicek daima beni. Hayatým boyunca yaþa(ya)madýklarýmýzýn hayalini türeteceðim. Zamana küfürler yaðdýracaðým. Þundan da adým gibi eminim: hep yanlýþ zamanlarýn adamý olacaðým.

Böyle kal hep…
Ben olmayacaðým artýk ama sen burada kal…