Ben Sana Mecburum / Attila Ýlhan

Ben sana mecburum bilemezsin

Adýný mýh gibi aklýmda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

Ýçimi seninle ýsýtýyorum.



Aðaçlar sonbahara hazýrlanýyor

Bu þehir o eski istanbul mudur

Karanlýkta bulutlar parçalanýyor

Sokak lambalarý birden yanýyor

Kaldýrýmlarda yaðmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun.



Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

Ýnsan bir akþamüstü ansýzýn yorulur

Tutsak ustura aðzýnda yaþamaktan

Kimi zaman ellerini kýrar tutkusu

Birkaç hayat çýkarýr yaþamasýndan

Hangi kapýyý çalsa kimi zaman

Arkasýnda yalnýzlýðýn hýnzýr uðultusu.



Fatih'te yoksul bir gramofon çalýyor

Eski zamanlardan bir cuma çalýyor

Durup köþe baþýnda deliksiz dinlesem

Sana kullanýlmamýþ bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanýyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun.



Belki haziran'da mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir sileb sýzýyor ýssýz gözlerinden

Belki yeþilköy'de uçaða biniyorsun

Bütün ýslanmýþsýn tüylerin ürperiyor

Belki korsun kýrýlmýþsýn telaþ içindesin

Kötü rüzðar saçlarýný götürüyor.



Ne vakit bir yaþamak düþünsem

Bu kurtlar sofrasýnda belki zor

Ayýpsýz fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaþamak düþünsem

Sus deyip adýnla baþlýyorum

Ýçimsýra kýmýldýyor gizli denizlerin

Hayýr baþka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin...