Depresyon çocuklardýk biz
Mutluluk, elmasý çürük olan bir elma þekerine benzerdi bizde
Acý çekerdik
Ýlk aþklarýmýz da yalandý, sona kalan ise zaten asla olmazdý
Çöpten adamlar çizmeye yoktu kalemlerimiz
Baþka hayatlarý ‘mýþ’ gibi kovalamaya bayýlýrdýk en çok
Baygýnlýk verecek derecede trajediydi çünkü hayatýmýz
‘o’ gibi olmak isterdik ; özgüven ne bilemezdik
Yalandan þiþiren yoktu bizim egolarýmýzý
Acý kanýrtarak girerdi derimizin altýna da biz yine zevk alýrdýk
Ucunu yakýp emdiðimiz þeylere ‘sigara’ adýný takardýk
Zor olurdu kahroluþlarý kentin;
Bir alev yanar düþerdi göðsümüzün üzerine
Yalancý sevinçlere aldanýr, aldanýr da en özel sanýrdýk kendimizi
Arkamýzdan iþler çevrilirdi
Aptal rolü oynamaya bayýlýrdýk belki de
Hiç kabullenemezdik sevdiðimizin yanlýþ olduðunu
En yanlýþ biz olmalýydýk
En adi, en kirli fikirler biz de barýnýr zannederdik
Týrnaklarýmýzýn siyahý yüreðimize de iþler diye beklerdik
Ýnsanlar öyle iyi, biz öylesine çirkindik ki
Göremezdik aynaya bakýnca bir þey
Zaten aynaya bakmak büyük cesaret iþiydi
Bakabilenler intihara sürüklenir , yokluðunun hiçliðe yuvarlanmasýný temenni ederdi
Üzülmek ibadet görevi alýrdý vakti gelince
Arabeske zýt, tempolu þarkýlar çalýnýrdý kulaðýmýza bir yerlerden
Acý çeken biz olurduk, baþkasýnýn yarasý kanarken
Sevda sözleri yazardýk, yaþanmamýþ sevdalara adanan
Þizofreni, paranoya, obsesyon…
Bize göre deðildi tüm bunlar belli ki
Biz olsa olsa kuruntu yapardýk, bir tutam da kýskançlýk
Hýrçýnlaþmak isterdik, can yakmak isterdik
Kahpe sevgiliyi býçaklayýp kaçmak isterdik
En faili meçhul cinayetlere tanýk olmak isterdik de,
Hiçbir haltý beceremezdik nedense
Dört mevsim masallarý anlatýrdýk birbirimize
Bahar dediðimiz þeyin bir de ilkinin olduðunu duymuþtuk bir yerlerden
Çiçeklerin açýp, dallarýn tomurcuklandýðý bir ‘ilk’
Sorun þu ki; biz fazla ‘son’lara kalmýþtýk
En sona öyle layýktýk ki ‘ilk’ ini hiç yaþamamýþtýk
Çýðlýklar duymuþtuk evin arka odasýndan,
Yetiþememiþtik hiç geç kalýnan nefeslere
Geç kalmak en büyük lükstü bize
Ölüm istediðimiz anda hiç uðramazdý bedenimize
Çaðýrýrdýk, oturur beklerdik
Tutturacaðýmýz aðýtlarý bile hazýrlardýk önceden
Ama o hevesimiz de kursaðýmýzda kalýrdý
Ölüm hiç yardýmcý olmazdý bize…
Depresyon çocuklardýk biz…
Öylesine…