" Düþtüm cümlelerimden..Susuyorum..Susuzluðuma can ver nefesinle…”

Katransý bir geceden sonra “ gül “ doðumlarýna þahit yüreðimle akýyorum satýrlara. Aðustos ayazlarýna maruz kalmýþ kalemimi kýyýlarýnda umut dalgalarýna vuruyorum..Susuzum biliyorsun. Ve bir o kadar uykusuzum.Giydir gözlerini Harami karanlýðý gözlerime.Dudaklarým çölleþmiþ. Vur bulutlarýn nemini senli cümlelerimin benli boylarýna..Durma öyle..Kaldýr baþýný (son) baharlardan. Topla gülüþlerini vadesi dolmamýþ zamandan. Sancýlarý baðladým yüreðimin yamalarýna. Karanlýklarda kaldým. Susuzluktan çatlýyor yüreðim.. Çölleþmiþ topraklarýma “ susmalarýnla “ düþ...Yað üzerime bulut bulut..Sal üzerine ýslak kirpiklerini. Savur gölgelerini delice baðrý yanýk göðsüme. Eð baþýný göðsümün kanayan yanýna..Sesini aç yüreðimin..Duy yüreðimin kuruyan çýðlýklarýný..Hadi sevgili..Susuzluðuma yürek susuþlarýnla can ver ..Geleceðime bin kurþun sýkan kuraklýða inat sözlerim ol nadasa býrakýlmýþ dudaklarýmda...Dua dua savrul yalnýzlýktan kavrulmuþ denizlerime. Varlýðýnla düþ susuzluðuma.

“ Mülteciyim zamansýzlýðýn…Adressizim…Kýyýlarýnda yaþamama izin ver…..”

Sýnýr dýþý hallerimi bilirsin sen. Kovulmalarýmý, imla bozukluklarýmý..Mülteciyim zamansýzlýðýn. Adýmlarýmý çektim adreslerimden..Bir bavulu bile doldurmayan ömür sahifemi düþtüm satýrlardan..Adressizim. Hayat yekun yetersiz. Bakiyelerim hep karanlýða bölünüyor. Menzilim hiçlik iken sen tut beni.. Ve öyle bir sev ki beni; ölüm bile hayran kalsýn sevdana. Züleyha’nýn Yusuf’u sevdiði gibi sev gibi.Gözünü karat..Kapat perdelerini.Benden baþka göz bilme ..Adýmdan baþka hiçbir cümleyi alma dudaklarýna.Avuçlarýna yasla uykusuz gözlerimi.Öyle bir sev ki; Leyla gibi savur dudaklarýndan beni mim''siz çöllerine..Susuz býrak beni...Kurusun geçmiþim..Yeter ki senin yanýnda olsun son nefesim..Sýrtlan beni geleceðimi / kýz düþlerimi..Kimliðimden soyunmuþ bu adamý hüviyetine al..Sahiplen adressiz ellerimi..Yalnýzlýk etiketini, fiþlenmiþ geçmiþimi, Filistin askýsý gören kimliksizliðimi savur tozlu raflara. Ýçimdeki kekeme çocuðu sev. Þefkatine al öznesiz cümlelerimi..Ýki dudaðýndan gayri bir yer bilmeyeyim.. Devrildim bir kez karanlýðýn ayak dibine..Yaralarým Eyyub gibi kanar. Sancýlarým Ýsa gibi sabrýmý yoklar…Hadi ölümle yamamadan hüviyetsizliðimi al beni cümlelerine.Ben susayým. Kapat üzerimi sesli kelimelerinle..Dizlerim kan revan. Köklerim ise aðýt figan..Kapýndayým..Kýyýlarýndayým...Daðýnýklýðýmý , yarýmlýðýmý sen TAMAMLA.. Ve sonra her þeye göðsünü gerip benim sende YAÞAMAMA izin ver..


“ Sürgüle Kapýlarýný..Ört üzerine Umutlarýný..Sen ve Ben..Biz’iz artýk...”

Beni ve seni biz yaptýðýn için diline kepenk vurmak isteyecek rüzgarlar.Beni hayatýna aldýðýn için karanlýklar üþüþen saçlarýna..Ayazlar kýyýlarýna dolacak..Küfür kokan yangýnlar zorlayacak kapýlarýný..Sana kast edecek zaman. Beni yüreðine aldýn diye býçaðýn keskin yüzü beklese de seni, sakýn boynunu bükme kekeme gecelere.Rest çekecek ölüm..Sen beni yaþat sonu ölüm ile müjdelense de susma sen..Eteðine uzanýrsa militan yüzlü karanlýklarýn eli sakýn çekinme elini tetiðini götürmeye.Vur alný ortasýndan bize uzanan ayrýlýklarý.

Korkma sakýn. Tek bir adým atma geriye..Bu doðum sancýlý olsa da vakit tamam. Gün; güle, karanlýk, fecre gebedir…Dilin vurgun yese de topraða susmak yakýþmaz sevgili...Tek topraða vurulmaz kelepçe. Hadi durma öyle..Baðýr baðýrabildiðin kadar.. Yaþa beni gücün yettiði kadar..



Yüreðinin sesini biraz daha aç ;
Çünkü hiçbir “ gül “ topraksýz....
Hiçbir hayat “ umutsuz “ yeþermemiþtir...

…………………….

Sana,

17 Aðustos 2007 tarihine…


Ýsmail Sarýgene