BENÝM DOÐDUÐUM YILLARDA…

Benim doðduðum yýllarda; insanlar idealleri için ölümü bile göze alýrdý.

Dürüstlüðün erdem olmadýðý, saygýnýn, hoþgörünün ve emeðin önemli olduðu yýllardý.

Anne ve babalarýmýz dürüstlüðü, saygýyý, sevgiyi öðretirlerdi, paradan önemli olduðunu söylerlerdi bu deðerlerin.

O yýllarda aile kavramý da önemliydi, komþulukta, dostlukta.

Öðretmenlerimiz kutsaldý bizim için, ailemizden sonra hayatýmýzdaki en önemli kiþilerdi.

Minnetle hatýrlarým bizim topluma yararlý birer insan olabilmemiz için gösterdiði çabalarý.

Hiçbir ücret almadan, ileriki yýllara hazýrlamak için evinde verdiði dersleri.

Her yýl oynadýðýmýz piyesleri, folklor oyunlarýný, koro çalýþmalarýmýzý.

Komþularýmýz da bir baþkaydý o yýllarda.

Ayrý gayrý nedir bilinmezdi, hep birlikte neþe içinde yenirdi yemekler, çaylar demlenir, sohbetler edilirdi.

Bakkal amcamýz vardý, çocukça oyunlarýmýza dâhil ettiðimiz, yaramazlýklarýmýza gülüp geçen.

Herkes tanýrdý birbirini oturduðumuz mahallede; sorunlar birlikte çözülür, iþler beraber bitirilir. Elinden geldiðince yardým ederdi herkes birbirine.

Ýnsanlarýn dinlerine, ya da ýrklarýna bakýlmazdý, dost olmak ya da komþuluk yapmak için.

Ne trafik sorunu vardý, ne de stres denen illet.

45’lik plaklarýmýz vardý. A yüzünde 1 B yüzünde 1 toplam 2 þarký aylarca dinlenirdi pikaplarýmýzda.

Þarkýlar bir baþka idi, Türk filmleri de öyle. Sanki o yýllardaki insanlarýn saflýðý filmlere de yansýmýþtý, zevkle izlerdik yazlýk sinemalarda çekirdeðimiz ve çayýmýz ile birlikte.

Radyolarýmýz vardý, sabahlarý arkasý yarýnlarý, çocuk radyosunu, akþamlarý gecenin içindeni dinlediðimiz. Onlarý dinlerken, hayaller kurduðumuz.

Markalar yoktu o zamanlarda, kahve bile zor bulunurdu. Belirli kuruyemiþçilerde satýlýrdý ancak.

Tüm yokluklara raðmen mutluyduk, deðer vermeyi bilir, zor bulur zor tüketirdik.

Sonra birden; deðiþti her þey, bol bulunur oldu.

24 saat yayýn yapmaya baþladý televizyonlar. Televizyonlardaki arkasý yarýnlarý izlemeye baþladýk bu seferde, ama hayal kuramaz, gözümüzde canlandýramaz olmuþtuk, çalýþtýramýyorduk beynimizi tembelliðe alýþýyordu.

Bakkal amcalarýmýz yok oldu sonra, büyük marketler aldý yerini.

Sonra bir marka istilasý sardý her tarafýmýzý, kardeþlerimizden yeðenlerimizden öðrendik çoðunu, takip edemez olmuþtuk.

Plaklarýmýzýn yerini kasetler, cd ler aldý 10-14 þarkýlýk; zevk vermiyorlardý eski þarkýlar kadar. Ýki gün dinlenip, müzik setinin dolabýndaki yerlerini alýyorlardý.

Komþular birbirine merhaba demekten geçti; tanýmaz oluyorlardý birbirlerini.

Öðretmenler özel derslerle geçimlerini saðlýyor, okullar paraya göre kayýt yapmaya baþlýyordu.

Dostluklar mumla aranýr hale geliyor, dürüstlük erdem, saygý ve hoþgörü yok oluyordu.

Ýnsanlar birbirlerine düþmanca bakmaya baþlýyor, kutuplara ayrýlýyorlardý.

Ýdealler de deðiþiyor, manevi deðerlerin yerini maddeler alýyordu.
Ve idealler için insanlar öldürülüyordu.


Hayal ARAR