Ýþte…

Saat yine gece yarýsýný devirdi…

Yüreðimin acýlarýný mantýðýmýn duvarlarý arasýna hapsetmeye götüren kara trenim bugünkü seferine kalkmak üzere… Þöyle bir bakýyorum da; seni tanýdýðým günden bu yana birkaç vagon daha arttý bu kara trenin uzunluðu. Daha bir yavaþ gitmeye baþladý üzerindeki yükün muazzam aðýrlýðýndan…

Bu; bana acý çektiriyorsun demek deðil tabi ki. Bu; keþke seni tanýmasaydým demek deðil. Sen, bana keyif ve mutluluktan baþka bir þey vermiyorsun aslýnda… Ben, sana olan sevgim gibi dolu dolu yaþadýðým için sensiz zamanlarýn hüznünü, ulaþamadýðým için sana, istemeden de olsa bu acýlarla daðlýyorum yüreðimi.

Kara trenim tiz bir düdük sesi ardýndan raylarý ezercesine hareket edipte gecenin karanlýðýna daldýðýnda yanýmda sadece o güne dair mutluluk kýrýntýlarý kalýyor ýssýzlaþan istasyonda… Her biri bir sonraki gün için yeni bir umut kaynaðý olan, karanlýk gecemi aydýnlatan, soðuk yüreðimi ýsýtan kýrýntýlar. Aslýnda, senin gülen güzel gözlerinle bir bakýþýndan, bir tebessümünden, konuþurken kullandýðýn kelimelerin her birinden, seninle birlikte geçen zamanlarýmýn anlýk parýltýlarýndan oluþan kýrýntýlar…

Dediðim gibi… Ulaþamýyorum bir türlü sana… Elimi uzattýðýmda dokunabileceðim kadar yakýnýmda olduðun halde, sana doðru her hamlemin önü týkanýyor… Sanki görünmeyen eller boðazýmý, kalbimi sýkýyor. Tam söyleyecekken durduruluyorum. Doðru zaman olmadýðý kaygýsý kaplýyor içimi… Geri adým atýyorum istemeden…

Geldiðini nasýl anlayacaðýmý bilmesem de, hep doðru zamaný bekliyorum sana ulaþmak için. Doðru zamaný ayarlamaya çalýþýyorum elimden geldiðince. En mükemmel þekliyle olsun istiyorum ilan-ý aþkýmýn sana… Bu yüzdendir ki; bu dile getiriþten önce, kinaye ve latife sanatlarýnýn tüm incelikleriyle sevgimi ince ince iþlemeye çalýþýyorum sana…

En az sana olan sevgim kadar büyük bu doðru zaman kaygým… Hani “Dimyat’a pirinç‘e giderken evdeki bulgurdan olmak” diye bir söz var ya. Sana ulaþmak için yapacaðým yanlýþ zamanlý bir hamlenin, benden elimdeki tek þeyi yani yarýna dair tüm umutlarým olan kýrýntýlarý kopartýp alacaðýndan korkuyorum… Bu nedenle de giderek platonikleþiyorum…

Senin üzerine, sana olan sevgimin üzerine kumar oynamak istemiyorum ben… Kaybetmeyi kaldýramayacak kadar yorgun güvercin gibi tedirgin yüreðim... Seni de istiyorum, kýrýntýlarýmý da… Sen sakýn benim kýrýntýlar dediðime bakma onlara…

Aslýnda hepsi senden ibaret…

Aslýnda hepsi sana iþaret…

Ve senin bunlarýn hiçbirinden haberin yok…


Ferhat MEHMETOÐLU
17.08.2007